"Λένε ότι τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής μας... Άραγε πόσες φορές κοιτάμε τους άλλους στα μάτια; Πόσες φορές προτιθέμεθα να διεισδύσουμε στις ενδόμυχες σκέψεις του συνανθρώπου μας αλλά και να επιτρέψουμε στον άλλο να διεισδύσει στις δικές μας; Αλλά γιατί να μπούμε σε τέτοιο κόπο και γιατί να "ανοιχτούμε" στον άλλο, τη στιγμή που η νοοτροπία της "πόζας" έχει εισβάλει τόσο για τα καλά στη ζωή μας σε σημείο που να θεωρείται πλέον αυτονόητη και αποδεκτή. Απ' την πλειοψηφία των ανθρώπων τουλάχιστον...
Αυτή η ηθελημένη απόκρυψη της προσωπικότητας μας, η λεγόμενη υποκρισία, αυτό το χάσμα μεταξύ του φαίνεσθαι και του είναι, εγκυμονεί τόσους κινδύνους που ωστόσο αρνούμαστε πεισματικά να τους δούμε ή μάλλον να τους αποδεχτούμε.
Η ζωή δε μας αφήνει πλέον περιθώρια για τέτοιους ηθικούς προβληματισμούς. Το βλέπουμε γύρω μας, στις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας, αυτές τις σχέσεις που ολοένα και χαλαρώνουν, ολοένα και ψυχραίνονται.
Η ειλικρίνεια και ο αυθορμητισμός αντικαταστάθηκαν απ' την τυπικότητα, την υποκριτική ευγένεια, το ψέμα και την υπεκφυγή. Την υπεκφυγή των συναισθημάτων, αυτών που φοβόμαστε τόσο πολύ να δείξουμε...
Νιώθουμε πολλές φορές τελείως απογυμνωμένοι όταν αποκαλύπτουμε σε κάποιον τις απόκρυφες σκέψεις μας ή όταν εξωτερικεύουμε τους φόβους και τις επιθυμίες μας, παλιές εμπειρίες ξεχασμένες και αλησμόνητες για πολύ καιρό... Διότι κυριαρχεί η καχυποψία απέναντι στον άλλον και ο φόβος. Μήπως με παρεξηγήσει; Μήπως το πει; Μήπως, μήπως, μήπως... Οπότε προτιμούμε να προφυλασσόμαστε πίσω από τις επιμελώς κατασκευασμένες ασπίδες μας, τις οποίες ονομάζουμε "εικόνα", "ίματζ", "πρεστίζ" και άλλες τέτοιες εύηχες και ωραιοποιημένες λέξεις, εκφάνσεις μιας τόσο ψεύτικης και επιτηδευμένης εποχής, μακριά απ' τα "επικίνδυνα" βέλη που στοχεύουν στην αποκάλυψη του εαυτού μας.
Ο άνθρωπος του σήμερα, λοιπόν, καλείται να επιδείξει υπευθυνότητα και ωριμότητα. Είναι καιρός να πετάξουμε τις μάσκες, τα προσωπεία μας, και να ασχοληθούμε περισσότερο με τον πραγματικό εαυτό μας, την ουσία του "είναι" μας. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω της ολόπλευρης καλλιέργειας της ανθρώπινης προσωπικότητας απ' την οικογένεια, το σχολείο αλλά και μέσω του δικού μας προσωπικού μόχθου.
Μόνο αν ενδοσκοπήσουμε θα ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε και μόνο μέσω αυτής της αυτογνωσίας θα μπορέσουμε να βελτιώσουμε το επίπεδο της ζωής μας. Κύριο μέλημα μας πρέπει να είναι η ανάπτυξη αυτοδύναμης σκέψης και δράσης που θα οδηγήσει στην ανεξαρτητοποίηση του πνεύματος και στην ουσιαστικότερη επικοινωνία των ανθρώπων σε κάθε τομέα."
…“Aνούσιοι στοχασμοί και φιλοσοφίες ορισμένων εναπομείναντων "ρομαντικών ιδεαλιστών”…
