"........Απ΄όπου περνούσαμε, όλοι οι άνθρωποι που μας έβλεπαν, πάντα έδειχναν την προθυμία τους να μας εξυπηρετήσουν. Παρατούσαν τις δουλειές και τα χωράφια τους και έτρεχαν στο χωριό να μας φέρουν τρόφιμα και ότι άλλο είχαμε ανάγκη και τους ζητούσαμε. Σχεδόν όλο το νησί πρόσφερε πολλά στο Δημοκρατικό Στρατό Λέσβου. Άλλα χωριά πολύ και άλλα λίγο ανάλογα με την τοποθεσία τους.
Οι φίλοι αυτοί που αγαπούσανε το Δ.Σ. Λέσβου και μας εξυπηρετούσαν ήταν η πλειοψηφία του νησιού, γι΄ αυτό και κράτησε το αντάρτικο της Μυτιλήνης οργανωμένο, ακόμα και μετά την υποχώρηση του ΔΣ από το Γράμμο και το Βίτσι, δίνοντας απανωτές μάχες μέρα παρά μέρα σχεδόν ολόκληρο το 1949.
Βέβαια η αντιδραστική και ξενόδουλη δεξιά είχε καταφέρει να έχει τους ανθρώπους της, να παρακολουθούνε τις κινήσεις μας και να μας προδίδουν στις αστυνομικές αρχές. Οι προδότες ποτέ δεν λείπουνε. Άλλωστε χωρίς αυτούς δεν γράφεται ιστορία. Όσο λίγοι και αν είναι, η ζημιά τους είναι πάρα πολύ μεγάλη.
Από τον Πετσοφά περάσαμε στον Έλαφο και από εκεί στο Βόρδονα (βουνό της Ανεμότιας), και λογαριάζαμε να μπούμε σε κανένα χωριό να αφοπλίσουμε τον σταθμό χωροφυλακής και να πάρουμε τρόφιμα.
Απάνω στον Βόρδονα, είχαμε κρυμμένα ορισμένα τρόφιμα, όταν είχαμε μπει στο χωριό Ανεμότια, τα οποία κάναμε διανομή και αφού βράδυαζε θα ξεκινούσαμε για το εγχείρημα. Αν θυμάμαι καλά, θα πηγαίναμε στο Σκαλοχώρι ή στην Άντισσα. Δεν πρόλαβε να βραδυάσει η μέρα και χτυπηθήκαμε.
Ήταν περίπου δέκα η ώρα, και έγιναν αντιληπτές οι κινήσεις τους από τους σκοπούς μας. Πιάσαμε θέσεις και τους περιμέναμε. Σε λίγο πλησιάζει η εμπροσθοφυλακή κι άρχισε το τουφεκίδι. Θέλησαν να κάνουν έφοδο και να καταλάβουν το ύψωμα και τα έχασαν κυριολεκτικά εμπρός στη σκληρή αντίστασή μας. Ο μεγάλος όγκος τους τράπηκε σε φυγή όταν τους κάναμε αντεπίθεση, υποχώρησαν άτακτα, πετώντας τα πράγματά τους - σακίδια και γυλιά - ακόμα και τα όπλα τους για να γλιτώσουνε, τα οποία πήραμε κι αντικαταστήσαμε τα δικά μας παλιά μάνλιχερ που οι σφαίρες τους πολλές φορές δεν έπαιρναν φωτιά.
Μετά την υποχώρησή τους, τραβηχτήκαμε σε κάτι άλλα υψώματα δυτικά που ήταν πιο κατάλληλα για άμυνα. Εκεί παραμείναμε ωσότου βράδυασε καλά και δεν τολμήσανε να έρθουνε κοντά μας. Αυτή τη μάχη του Βόρδονα την πληρώσαμε με έναν μαχητή σκοτωμένο, τον Γιώργο Βουλαδά από τη Στύψη.......".
Οι φίλοι αυτοί που αγαπούσανε το Δ.Σ. Λέσβου και μας εξυπηρετούσαν ήταν η πλειοψηφία του νησιού, γι΄ αυτό και κράτησε το αντάρτικο της Μυτιλήνης οργανωμένο, ακόμα και μετά την υποχώρηση του ΔΣ από το Γράμμο και το Βίτσι, δίνοντας απανωτές μάχες μέρα παρά μέρα σχεδόν ολόκληρο το 1949.
Βέβαια η αντιδραστική και ξενόδουλη δεξιά είχε καταφέρει να έχει τους ανθρώπους της, να παρακολουθούνε τις κινήσεις μας και να μας προδίδουν στις αστυνομικές αρχές. Οι προδότες ποτέ δεν λείπουνε. Άλλωστε χωρίς αυτούς δεν γράφεται ιστορία. Όσο λίγοι και αν είναι, η ζημιά τους είναι πάρα πολύ μεγάλη.
Από τον Πετσοφά περάσαμε στον Έλαφο και από εκεί στο Βόρδονα (βουνό της Ανεμότιας), και λογαριάζαμε να μπούμε σε κανένα χωριό να αφοπλίσουμε τον σταθμό χωροφυλακής και να πάρουμε τρόφιμα.
Απάνω στον Βόρδονα, είχαμε κρυμμένα ορισμένα τρόφιμα, όταν είχαμε μπει στο χωριό Ανεμότια, τα οποία κάναμε διανομή και αφού βράδυαζε θα ξεκινούσαμε για το εγχείρημα. Αν θυμάμαι καλά, θα πηγαίναμε στο Σκαλοχώρι ή στην Άντισσα. Δεν πρόλαβε να βραδυάσει η μέρα και χτυπηθήκαμε.
Ήταν περίπου δέκα η ώρα, και έγιναν αντιληπτές οι κινήσεις τους από τους σκοπούς μας. Πιάσαμε θέσεις και τους περιμέναμε. Σε λίγο πλησιάζει η εμπροσθοφυλακή κι άρχισε το τουφεκίδι. Θέλησαν να κάνουν έφοδο και να καταλάβουν το ύψωμα και τα έχασαν κυριολεκτικά εμπρός στη σκληρή αντίστασή μας. Ο μεγάλος όγκος τους τράπηκε σε φυγή όταν τους κάναμε αντεπίθεση, υποχώρησαν άτακτα, πετώντας τα πράγματά τους - σακίδια και γυλιά - ακόμα και τα όπλα τους για να γλιτώσουνε, τα οποία πήραμε κι αντικαταστήσαμε τα δικά μας παλιά μάνλιχερ που οι σφαίρες τους πολλές φορές δεν έπαιρναν φωτιά.
Μετά την υποχώρησή τους, τραβηχτήκαμε σε κάτι άλλα υψώματα δυτικά που ήταν πιο κατάλληλα για άμυνα. Εκεί παραμείναμε ωσότου βράδυασε καλά και δεν τολμήσανε να έρθουνε κοντά μας. Αυτή τη μάχη του Βόρδονα την πληρώσαμε με έναν μαχητή σκοτωμένο, τον Γιώργο Βουλαδά από τη Στύψη.......".
Από «Το Αντάρτικο της Μυτιλήνης» του Ν. Θεοχάρη
