...και
ξαφνικά
πιάσαν
οι ζέστες το Νοέμβρη
καλοκαιριά
στην
καρδιά του χειμώνα.
Ήταν
οι ανάσες των παιδιών,
κοντά
- κοντά,
σαν
να ’ταν μια αναπνοή
κι
οι ανάσες στα παράθυρα
κοντά
- κοντά,
σα
να ’τανε ένα μπαλκόνι η Αθήνα,
κι
οι φωτιές που καίγανε στους δρόμους τα σκουπίδια,
κοντά
- κοντά,
σα
να ’ταν πυρκαγιά,
κι
ήταν οι σφαίρες
κι
ήταν το αίμα.
Και
ξαφνικά
πιάσαν
οι ζέστες το Νοέβρη
κατακαλόκαιρο
στη
μέση του χειμώνα.
Του Ραβανή-Ρεντή
