Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

ΟΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΑΠΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΗΘΕΝ...

Πριν λίγες μέρες ένα παιδί δεκατριών χρονών πέθανε από αναθυμιάσεις από το μαγκάλι που έβαλε η μάνα του για να ζεσταθεί. Τους είχαν «κόψει» το ρεύμα βλέπετε...γιατί δεν είχαν να πληρώσουν!!! Κάνε μια προσπάθεια να μπεις στη θέση της μάνας εκείνην την ώρα που προσπαθεί να ξυπνήσει το παιδί της. Εκείνην την ώρα που του τρίβει τα χέρια για να το ζεστάνει, να το ζωντανέψει. Άκουσε τις κραυγές της για βοήθεια. Αισθάνσου τις ενοχές της. Νιώσε την τρέλα της.... Ανόητε! Θα μπορούσε να ήταν το δικό σου παιδί αυτό...
Δήθεν πόνεσες το παιδάκι που πέθανε από το κρύο. Που δεν πρόλαβε να μεγαλώσει. Ένα παιδί που έμεινε για πάντα παιδί. Ένα παιδί που κρύωνε και έφυγε μες στο κρύο και την παγωνιά. Και ξέρεις δεν υπάρχει τίποτα πιο παγωμένο από δήθεν ανθρώπους...Ευτυχώς εσύ είσαι καλά ακόμα. Λυπήθηκες τι άλλο να κάνεις??? Ευτυχώς που δεν ήταν δικός σου άνθρωπος!! Ξένος πόνος...
Μπήκε ο χειμώνας λοιπόν. Έπιασε το κρύο και μυρίζει άσχημα....μυρίζει θάνατο. Αλλά πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. Και εσύ θα στολίσεις δέντρο και θα αγοράσεις ένα ουϊσκι  Chivas 50 Year Old, για να κερνάς τους φίλους σου.  Δε θα επιτρέψεις σε κανέναν και σε τίποτα να σε βγάλουν από την νιρβάνα σου... Θα το παίξεις και λίγο πονόψυχος και καλός άνθρωπος και θα σβήσεις τις ενοχές σου με μια τσάντα τρόφιμα από το Σούπερ Μάρκετ για τους πεινασμένους. Όλα καλά λοιπόν!!!
Τούτος ο χειμώνας θα είναι πράγματι βαρύς. Θα κουβαλάει πτώματα. Θα κουβαλάει πεθαμένες συνειδήσεις. Θα κουβαλάει ανύπαρκτες επαναστάσεις. Αυτός ο χειμώνας θα μυρίζει άσχημα. Θα μυρίζει σαπίλα. Κλείσε τα παράθυρα σου γρήγορα! Θα μπει η οσμή μέσα στο σπίτι σου και θα σου χαλάσει την εορταστική ατμόσφαιρα.
Μυρίζει άσχημα σου λέω. Μυρίζει θάνατο, που να πάρει!!! Μη κλείσεις τα παράθυρα σου! Άνοιξε τα διάπλατα να δεις τον μαύρο ουρανό. Να δεις την βαρυχειμωνιά που έρχεται. Να μυρίσεις την πτωμαΐνη. Μπορεί να σε ξυπνήσει επιτέλους. Να σε κάνει να θέλεις να φωνάξεις. Να επαναστατήσεις και να βγεις στους δρόμους για να σταματήσεις αυτούς που καταστρέφουν τις ζωές μας.
Ζωντανοί νεκροί γίναμε. Είμαστε ήδη παγωμένοι, το αίμα δεν κυλάει πια στις φλέβες μας. Σαπίσαμε στους καναπέδες. Καμπουριάσαμε!!!  Το βάρος της ευθύνης μας για αυτά που μπορούσαμε να κάνουμε και δεν κάναμε είναι τεράστιο!! Είμαστε οι αυτουργοί μιας ζωής που ψυχορραγεί. Είμαστε αυτουργοί μιας κοινωνίας σκλάβων. Είμαστε παρόντες απόντες. Είμαστε εδώ κλαίγοντας δήθεν. ΔΗΘΕΝ...

Υ.Γ. Το παρόν άρθρο αφιερώνεται στους γνωστούς- άγνωστους «χαρτογιακάδες» και στα «golden boys» της διπλανής πόρτας....που συνεχίζουν να κρίνουν από θέση ισχύος και από τη βολή του καναπέ τους..


Ενεργοί Δημότες για την Αναγέννηση της Ανεμώτιας