Μόλις
λάβαμε ένα άρθρο, στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο, από ένα φίλο των Ενεργών
Δημοτών. Το αναρτούμε στο BLOG μας, με διάθεση να
τροφοδοτήσουμε τις σκέψεις των αναγνωστών μας.
ΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ…
Ζούμε στην εποχή που η τρέλα σημαδεύει τη συνείδηση μας,
στην εποχή που η ανία αχρηστεύει κάθε δημιουργική μας ανάγκη και έκφραση. Ζούμε
στην εποχή που τα αισθήματα κοντεύουν να γίνουν ηλεκτρονικά και να παράγονται
σε εργοστάσια με εντολές αλγορίθμων αποθηκευμένα σε μικροτσίπ. Ζούμε στην εποχή
που η φτήνια στήνει πάρτι και χορεύει με τη θλίψη μας το τελευταίο μαυροφορεμένο
τανγκό στο ημίφως μιας σκοτεινής πλευράς που πλησιάζει. Ζούμε στην εποχή που
κυριαρχεί η αγωνία για το αύριο και η λογική μας σε όλο αυτά θεριό ανήμερο που
το έχουν ναρκώσει. Μήπως είναι καιρός να ξυπνήσει, να συναντήσει την αγάπη για
τη ζωή και όλα όσα όμορφα μας κρύψαν;
Πλέον επικοινωνούμε με πλήκτρα καθήμενοι σε μια οθόνη, ενημερωνόμαστε
από οθόνες και τελικά καταλήγουμε να χειραφετούμαστε από οθόνες. Γίναμε οι
μαριονέτες στο κουκλοθέατρο που στήσανε και απλά ετοιμαζόμαστε να τους ανάψουμε
άλλο ένα πολυτελέστατο τζάκι σε έναν
ακόμη θλιβερό χειμώνα με τη φλόγα της καρδιάς και της ανθρώπινης υπόστασής μας.
Γινήκαμε ανέκφραστοι, αγέλαστοι, μεμψίμοιροι ενώ
εξελισσόμαστε σε κακοήθεις και κακομοίρηδες χάρη σε μια κατάσταση που μας
επιβάλλαν με το ζόρι. Οι ξένες δυνάμεις τώρα ελέγχουν τον τόπο αυτό. Αρπακτικά
και κτήνη διψάνε κι άλλο για χρήμα, για δόξα, για περισσότερη εξουσία.
Γλεντοκοπάνε κοπρίτες πάνω στα ερείπια μιας ένδοξης γωνιάς. Μέσα σε όλα αυτά
δειλά κρυφοκοιτάζω το μέλλον και δυστυχώς δεν φαντάζει ευοίωνο.
Οι περισσότεροι από όσους γνωρίζω μιλάνε για επανάσταση
κι όμως ενώ ξέρουν πως δεν έχουν τα κότσια για κάτι τέτοιο, προτρέπουν και
άλλους σε κινήσεις χωρίς αντίκρισμα. Εκφράζονται σε μέρη που δεν υπάρχει
ανταπόκριση και χάνουν τελικά την ουσία μέσα σε ένα ηλεκτρονικό συνονθύλευμα
βρομιάς και δυσωδίας.
Θλίβομαι γιατί μιλάνε πολλοί, σκέφτονται ελάχιστοι και
πράττουν αυτοί που έχουν το βάρος και την ευθύνη της πένας και του λόγου τους.
Μην πεις στον κόπο να αναρωτηθείς πόσοι είναι αυτοί, έχε το θάρρος της γνώμης
σου, γίνε κριτής σωστός των όσων ψηφίζονται και γίνονται για την ζωή σου και
ύστερα μπορείς να το σκεφτείς.. Γιατί όσο η βόλεψη σου έκλεινε τα μάτια και τα
αυτιά το παιχνίδι τους καλά στηνόταν με σένα στην απέξω, γιατί απλά τους
παρέδωσες τα κλειδιά σε ένα κράτος «διαίρει και βασίλευε»,
σε ένα κράτος «περάστε πελάτες», γιατί αυτό ψήφιζες τόσα χρόνια την πρόσκαιρη
βόλεψη σου αλλά και την αυτοκτονία σου ως άνθρωπο…για αυτό και είσαι αυτό που προοριζόσουν
να είσαι… άλλο ένα έρμαιο στα χέρια απατεώνων.
Κάποτε ήταν σενάριο κωμικοτραγικό…πλέον η ζωή σου έγινε
κωμικοτραγική με τη συγκατάθεση σου. Κι έτσι το μότο τους εμβάθυνε κι άλλο με
σαφές νόημα και διάφανη ουσία… “Καλώς ήρθατε σκλάβοι στην νέα εποχή της
ελευθερίας της έκφρασης, του λόγου και της ηδονής των ελεύθερων απόψεων, ιδεών
και ισχυρών αξιών.. στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία”.
-DESTINY-
(of KARMA)