Ο
καιρός πέρασε, το καλοκαίρι «έσβησε» και εμείς αρνούμαστε πεισματικά να
αποδεχτούμε την σκληρή πραγματικότητα... Απολαμβάνουμε τον πρωινό μας καφέ,
αφηνόμαστε σε μια τυχαία περιπλάνηση και αναπολούμε...
Καθ’
όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, το ατέλειωτο πράσινο του κάμπου της Ανεμώτιας
«κατάπινε» το γαλάζιο του κόλπου της Καλλονής!! Η παραμικρή λεπτομέρεια αυτής
της χρωματογένεσης έγινε «προσωπική μας υπόθεση» και «ιντρίγκαρε» τη διάθεσή
μας για όμορφες σκέψεις...
Η
δύση του ήλιου στο χωριό έμοιαζε με «αδιευκρίνιστη υπόσχεση»...Κάθε που νύχτωνε
ξυπνούσαν οι θεοί για να φροντίσουν τα παιδιά τους και εμείς ξεχυνόμασταν στους
δρόμους με σκοπό να παρακολουθήσουμε το «παιχνίδι εντυπώσεων» που
διαδραματιζόταν επί της έναστρης σκηνής...
Το
καλοκαίρι τα γεγονότα πέρα από τα όρια του χωριού φάνταζαν μακρινά...Η
καλοκαιρινή Ανεμώτια σε κάνει να νιώθεις ικανός για τα πάντα...Η μέθη εδώ είναι
γλυκιά και μελαγχολική...Ακατόρθωτοι έρωτες και τυχαίες φιλίες..Ζαλισμένα
χαμόγελα γιόρταζαν τα λάθη τους κάτω από την αυγουστιάτικη πανσέληνο...
Δε
χάσαμε ούτε μία ανατολή! Οι ανατολές μας έβρισκαν «χαμένους» στο νεκροταφείο
των πνιγμένων ονειροπόλων, εκτεθειμένους και περήφανους για τις σκέψεις μας...
Υ.Γ.
Καλό φθινόπωρο σε όλους....
Ενεργοί
Δημότες για την Αναγέννηση της Ανεμώτιας
