Από
την αρχή ξεκαθαρίσαμε τις θέσεις και
τις συντεταγμένες μας στον χώρο αυτόν
που βρεθήκαμε. Στο χώρο του «blogging»
δηλαδή, όπως καθιερώθηκε να τον λέμε
όλοι πια...
Το
να αποδεχτείς ή να απορρίψεις κάποιες
απόψεις είναι σεβαστό! Το να προσπαθείς
όμως συνειδητά να αλλοιώσεις την ουσία
τους και να τις απαξιώσεις, δίχνει
προσωπική εμπάθεια, μικροψυχία και
καταναγκασμό...Εδώ τίθεται το ερώτημα...Άραγε
τι είναι αυτό που κάνει κάποιους να
παραφράζουν την ουσία αναδεικνύοντας
«ανύπαρκτες» θεωρίες και «συνομωσίες»??
Να φταίει ο εγωϊσμός, η μεγαλομανία, η
ημιμάθεια ή ο συνδυασμός όλων αυτών??
Το
να αποδομείς απόψεις και προτάσεις
είναι το μόνο εύκολο! Το να «προκαλείς»
όμως θετικά ερεθίσματα για σκέψη και
συζήτηση είναι δύσκολο και ορισμένες
φορές παράτολμο...Είναι πραγματικά
σκληρό και επίπονο να νιώθεις «εκτεθειμένος»
παράγοντας τροφή για καλλιέργεια
συναισθημάτων...Άλλωστε τα ταξίδια του
μυαλού ήταν ανέκαθεν τα δυσκολότερα
από τα πραγματικά...
Ο
ορισμός μας για τον ρεαλισμό είναι
διαφορετικός από αυτόν που διδαχτήκαμε
στο σχολείο, ίσως γιατί συνηθίζαμε να
καθόμαστε στο τελευταίο θρανίο μα πάντα
διαβασμένοι...Δεν μας ενδιαφέρει εάν
περνάμε ή όχι το «τεστ αποδοχής» της
εκάστοτε «κριτικής επιτροπής»..!!!
Κυρίαρχοι των σκέψεών μας και με οδηγό
την ομορφιά της ανόθευτης ουσίας,
προχωράμε πάνω και έξω από κάθε
περιτύλιγμα...
Υ.Γ
Λεζάντα της Φωτογραφίας «Επιστρέφοντας
κουρασμένοι από τον τρύγο»...
Ενεργοί
Δημότες για την Αναγέννηση της Ανεμώτιας
