Κυριακή 24 Ιουλίου 2016

ΦΥΣΗΞΕ ΝΟΤΙΣΜΕΝΟΣ ΑΝΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΜΠΟ ΤΗΣ ΑΝΕΜΩΤΙΑΣ...

Φορτωμένος με σκέψεις και καταπονημένος από τις αγροτικές εργασίες των τελευταίων ημερών στον κάμπο της Ανεμώτιας, ακουμπάς την πλάτη σου στη ρίζα μιας άγριας κυδωνιάς για να πάρεις ανάσες...Τις χρειάζεσαι βλέπεις!
Δεδομένου ότι επιθυμείς την ευθεία του βλέμματος, βολεύεις το κορμί σου έτσι ώστε να έχεις οπτική επαφή με το μεγαλύτερο κομμάτι του χωριού και εκεί ανάμεσα στις φτελιές και στα καβάκια αναζητάς «παραθυράκια» στη συνείδησή σου για να δικαιολογήσεις τρόπους και συμπεριφορές των ανθρώπων γύρω σου.
Γίνεσαι επιεικής, αρωματίζεις αθλιότητες, χρωματίζεις αδυναμίες, στολίζεις λάθη....όμως συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν πράγματα που δεν μπορείς να υπερβείς!! Η προσαρμοστικότητα σε λανθασμένες επιλογές κατάντησε ανυπόφορη και σε καθηλώνει..
Ξαφνικά όλα γύρω σου γίνονται ασπρόμαυρα! Νιώθεις σαν κάποιος να σου ξερίζωσε την ψυχή και σε παράτησε μόνο, να αναρωτιέσαι γιατί «αφέθηκες» στα ανθρώπινα συναισθήματά σου!
Η λήθη γιγαντώθηκε και θα σε πλακώσει! Το μυαλό σου σε ακούει με υπομονή, σε ιντριγκάρει και σε περιμένει στη γωνία για να σε προφυλάξει από πισωγυρίσματα. Με κλονισμένες άμυνες, περιγελασμένος και ένοχος του εαυτού σου πιστώνεσαι τα λάθη σου...
Τα μάτια σου κοκκινίζουν και ανοιγοκλείνουν με μεγάλη συχνότητα! Τα χείλη σου σφίγγουν και ξεροκαταπίνεις! Ασυναίσθητα, το βλέμμα σου σε ευθεία πορεία πέφτει στο νεκροταφείο του χωριού. Θυμάσαι τους δικούς σου ανθρώπους που έφυγαν νωρίς και νοσταλγείς εικόνες από τα παλιά...τότε που τα συναισθήματα ήταν εκρηκτικά αλλά για έναν περίεργο λόγο δεν εκδηλώνονταν ποτέ με λόγια, παρά μόνο με ενσυνείδητους συνειρμούς...
Και εκεί βυθισμένος στις εσωτερικές σου αμφισβητήσεις και στη θολούρα των αναμνήσεων που σου δωσαν δύναμη, ίχνη νοτισμένου ανέμου κατέβηκαν απ’ τα τοιχώματα της καλδέρας και άρχισαν να δροσίζουν τις φλογισμένες σκέψεις σου. Οι παλμοί της καρδιάς σου αργά αλλά σταθερά γαληνεύουν...Η εσωτερική αμφισβήτηση έγινε ελπίδα και η σύγκρουση «συγχώρεση»...
Άρχισε να σουρουπώνει στον κάμπο της Ανεμώτιας και εσύ ανηφωρίζεις...το πράσινο και το μελί της αέναης ομορφιάς σε περιμένουν!!!

Υ.Γ Αυτό το καλοκαίρι στην Ανεμώτια είναι αφιερωμένο στις ανθρώπινες σχέσεις...

Ενεργοί Δημότες Ανεμώτιας