Κυριακή 8 Ιουνίου 2014

ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ?

Σε μια εποχή που κυριαρχεί η απογοήτευση, η απομόνωση, ο ατομικισμός και ένα βαρύ κλίμα απαισιοδοξίας έχει σκεπάσει τις ζωές μας, σε μια εποχή που το επίπεδο πολιτισμικής ηθικής έχει φτάσει στο ναδίρ... εμείς επιλέξαμε να εκφραστούμε μέσα από αυτό το blog.
Με αφορμή τα email και τα σχόλια που λαμβάνουμε στο ηλεκρονικό μας ταχυδρομείο, διαπιστώνουμε ότι για κάποιους, η συγκεκριμένη μας «ασχολία»  φαίνεται αδικαιολόγητη καθόσον θεωρούν ότι υπάρχουν ανθρώπινες λειτουργίες απείρως φυσικότερες και αληθινότερες από το «γράψιμο»...
Προσεγγίζοντας κοινωνιολογικά το θέμα... υποψιαζόμαστε ότι έχουμε να κάνουμε με «προσωπικότητες» εκτός κοινωνικού κλίματος που η συνείδησή τους έχει γίνει θρύψαλα και για να εξιλεωθούν...μεταδίδουν τύψεις προσθέτοντας μοναξιά στη μοναξιά τους...
Θέλουμε να γράφουμε με Σεβασμό στον Συνάνθρωπο...αυτά που μας προβληματίζουν. Όσα μας αφορούν. Εκείνα που μας αρέσουν!! Θέλουμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό!! Θέλουμε να δώσουμε χρώμα και ζωή στις σκέψεις μας. «Ποιοι είμαστε?». «Ποιοι θα θέλαμε να είμαστε?»...Ρομαντικοί «νεαροί» πεζογράφοι πήραμε τα μολύβια και πεζοπορούμε στα σοκάκια του χωριού...Βγήκαμε στις γειτονιές της γνώσης και τις περιδιαβαίνουμε...Κάνουμε πειράματα αθανασίας περιμένοντας τον «ακατανόητο» επιθανάτιο ρόγχο που αντηχεί στα αυτιά μας από την παιδική μας ηλικία...
Γράφουµε γιατί δεν φοβόμαστε τον θάνατο! Γιατί αγαπάμε τη ζωή! Γιατί νοσταλγούµε τα παιδικά µας χρόνια στο χωριό!!!  Γράφουμε για κείνους που ξέρουν να διαβάζουν! Γράφουμε για να σηκώσουμε μιαν άκρη της αλήθειας και για να ρίξουμε λίγο φως στην «πλαστογραφημένη» μας ζωή...
Η επιθυμία μας είναι ακαταμάχητη, η ανάγκη μας για προσφορά ασυμβίβαστη και αυτή η ιστοσελίδα βήμα-βήμα και με κόπο συνεχίζει να γεμίζει. Όταν το χωριό που δοξάζουμε θα έχει καταρρεύσει, όταν οι Άνθρωποι τους οποίους Τιμούμε και Σεβόμαστε θα έχουν εξαφανιστεί στη λήθη, οι λέξεις μας θα διαρκούν ακόμα...

Ενεργοί Δημότες για την Αναγέννηση της Ανεμώτιας