Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

Ο «ΙΔΙΟΤΡΟΠΟΣ» ΑΝΕΜΩΤΙΣΙΟΣ...

Απολαμβάνοντας ελληνικό καφεδάκι, ρουφώντας και ξεφυσώντας τον συγκινησιακό αέρα της στιγμής, οι «περίεργες» της γειτονιάς είχαν ήδη πιάσει δουλειά! Κρυμμένες πίσω από το παράθυρο με τις δαντελωτές κουρτίνες στο χαγιάτ, τον παρατηρούσαν και νόμιζαν πως είναι απλά τρελός...
Ωστόσο, ο «ιδιότροπος» Ανεμωτίσιος δεν άλλαξε το δρόμο του. Μετά από τόσα χρόνια, για πολλοστή φορά τις αγνόησε και με το τελευταίο φως του δειλινού τράβηξε προς το Τούρκικο νεκροταφείο στα «Μιζέρια». Ξάπλωσε κάτω από ένα γιγαντιαίο κυπαρίσσι – έτσι τουλάχιστον φάνταζε στα εφηβικά του μάτια – και άρχισε να αδειάζει τη βαλίτσα των σκέψεών του.
Αρχικά, όταν τον κύκλωσαν οι σκιές, του άρεσε η αίσθηση της ανατριχίλας. Έπειτα όμως η οξύτατη όρασή του άρχισε να θολώνει και η αναπνοή του να πνίγεται! Η ανοιξιάτικη σκόνη που χύνονταν από τα κλαδιά των κυπαρισσιών ήρθε και κάθισε πάνω στις πληγές του μυαλού του κάνοντας τον πόνο ανυπόφορο!!! 
Το Τούρκικο νεκροταφείο είχε μετατραπεί σε νεκροταφείο συναισθημάτων...Ψεύτικες αναστολές, ανούσιες τύψεις, ντροπές και δισταγμοί, μπερδεμένες σκέψεις, εκατοντάδες «θέλω» ξύπνησαν από τη λήθη και άρχισαν να σκαρφαλώνουν στα γύρω δέντρα. Και ξαφνικά από το βάρος τα κυπαρίσσια λύγισαν, ξεριζώθηκαν και γύρισαν ανάποδα...λες και οι ρίζες τους αναζητούσαν στον ουρανό τις ψυχές των ανθρώπων που κάποτε τα κορμιά τους βρήκαν τη γαλήνη στο πλάι τους.
Είχε έρθει μέσα του εκείνος ο 18 χρονος ασυμβίβαστος πιτσιρικάς που ανακάλυπτε τον κόσμο, που δεν άντεχε το άδικο, που αναζητούσε πρωτότυπες αλητείες και (ανα)τροπές για να κινήσει το γυναικείο ενδιαφέρον...που έκανε πάντα του κεφαλιού του!!!
Κοιτώντας τον έναστρο Ανεμωτίσιο ουρανό, υποταγμένος στην επιβλητική κυριαρχία της ματαιότητας και φυλακισμένος στις ουτοπικές του εμμονές, ο «ιδιότροπος» Ανεμωτίσιος ξέσπασε σε γοερά κλάματα!!! Όταν οι λυγμοί κόπασαν έκλεισε με τους αντίχειρες τα αυτιά και άκουσε τον εαυτό του για κάμποση ώρα να ανασαίνει βαθιά...και έπειτα να σιγοτραγουδάει, τότε συνειδητοποίησε ότι ένα γλυκόπικρο χαμόγελο ήρθε από το πουθενά!
Η εξίσωση είχε λυθεί...Ο άγνωστος Χ αποκαλύφθηκε! Ήταν το όνειρό του να περιδεινιστεί στις ομορφιές της ζωής, να πέσει, να ματώσει να ξανασηκωθεί και να επιστρέψει εκεί απ΄όπου όλα ξεκίνησαν.. Ατέλειωτες μέρες έψαχνε να βρει το εισιτήριο επιστροφής σε ένα τόπο από τον οποίο δεν είχε αναχωρήσει ποτέ και το εντόπισε σε μία τρύπα που άνοιξε με το ξερίζωμα ενός κυπαρισσιού στα «Μιζέρια» της Ανεμώτιας.
Όταν πια είχε περάσει η ώρα σηκώθηκε ανακουφισμένος και προχώρησε προς το τυροκομείο..Γύρισε το κεφάλι και ψιθύρισε..«περίεργο πράγμα το μυαλό!! Σε ταξιδεύει σε προορισμούς που ούτε καν είχες φανταστεί...σε ξεγύμνωσε και απόψε...»
Υ.Γ Ο πρωταγωνιστής είναι είτε φανταστικό είτε πραγματικό πρόσωπο! Η φαντασίωση και το ταξίδι είναι άκρως αληθινά!!! Η συνέχεια της ιστορίας μπορεί να ακολουθήσει σε επόμενες αναρτήσεις. Μέχρι τότε..ονειρευτείτε όσα αγαπήσατε... 

Ενεργοί Δημότες Ανεμώτιας