Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΜΩΤΙΑ.....

Η Μεγάλη Εβδομάδα έφτασε, κι αν αναρωτιέστε ακόμα που θα κάνετε Ανάσταση, η λύση είναι εύκολη...Πάσχα στην Ανεμώτια!!! Φέτος το Πάσχα συμπίπτει με το απόγειο της Άνοιξης, κι αυτό σημαίνει ότι το χωριό μας έχει ζωγραφιστεί με τα καλύτερα χρώματα και πως ο καιρός θα μας δώσει πολλές ευκαιρίες να οργανώσουμε εξορμήσεις σε δάση, παραλίες ή απλώς να απολαύσουμε το καφεδάκι μας στη σκιά του Πλάτανου στην πλατεία του χωριού.
Η Ανεμώτια έχει ξεχωριστά πασχαλινά έθιμα αλλά γενικά ακολουθεί τους ρυθμούς και το θρησκευτικό τυπικό της ορθόδοξης χρηστιανοσύνης. Χαρακτηρίζεται από την αυθόρμητη και γενικευμένη συμμετοχή όλων των συγχωριανών μας, από την απλότητα, τη συγκίνηση και την γλυκύτητα των Βυζαντινών ψαλμών όπου και φέτος ο Παπά-Βαγγέλης θα μας προσφέρει σε αποχρώσεις πλάγιου ύχου.
Τα κλειστά σπίτια θ’ ανοίξουν για να υποδεχτούν τους ιδιοκτήτες τους και τα σοκάκια του χωριού θα γεμίσουν με χαρούμενες παιδικές φωνές..Θα βγαίνεις από την πόρτα σου και θα σε καλημερίζουν «Όμορφοι» άνθρωποι σε κάθε σου βήμα!! Με δύο λόγια...τις μέρες του Πάσχα η ατμόσφαιρα που βιώνει κανείς στην Ανεμώτια είναι Μοναδική!
Οι γιορτές αυτές σηματοδοτούν και ταιριάζουν με την ψυχοσύνθεση μας. Οφείλουμε να αντικρίζουμε με αξιοπρέπεια το θάνατο, να εκτιμούμε τη θυσία και να αντλούμε από εκεί την ελπίδα για την Ανάσταση.....Ευχόμαστε σε όλους τους συγχωριανούς μας, όπου κι αν επιλέξουν τελικά να κάνουν αυτές τις γιορτές, Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση!!!

Υ.Γ. Οι επόμενες ημέρες θα είναι για εμάς Πνευματικής και μόνο περισυλλογής....

Ενεργοί Δημότες για την Αναγέννηση της Ανεμώτιας

Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

ΟΙ "ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΟΙ" ΤΗΣ ΑΝΕΜΩΤΙΑΣ....

Γίναμε «σμπαράλια» πάλι σήμερα...!!! Αφορμή...τα σχόλια δύο συγχωριανών μας-συγκυβερνώντων- παρακολουθώντας το δελτίο ειδήσεων των 8 «μεγάλου» καναλιού, στα «μέσα» καφενεία. Και ποιά ήταν αυτά τα σχόλια: «Το παλεύει ο Σαμαράς», «Ο Βενιζέλος φταίει μωρέ;», «γιατί ρε, ο Τσίπρας καλύτερα θα τα έκανε;»... κ.λ.π. Τους κοιτάγαμε και αναρωτιόμασταν...τί άλλο πρέπει να πάθουν για να σταματήσουν να είναι τόσο «παθητικοί»?? Δεν αντέξαμε...ανοίξαμε την πόρτα του καφενείου και αποχωρήσαμε με τις σκέψεις να φουντώνουν στο μυαλό μας...
Τον πληρωμένο απλώς τον προσπερνάς. Αυτός με 100 ευρώ θα σου πει ή θα γράψει ό,τι θες. Επαγγελματίας σκουπίδι είναι. Εκείνον όμως που τραβάει τα χίλια βάσανα και σου λέει «το παλεύει ο Σαμαράς» ή «Ο Βενιζέλος φταίει μωρέ;», δε μπορούμε να τον αντέξουμε. Παλιότερα είχαμε υπομονή. Τώρα δεν έχουμε. Χάσαμε την ικανότητά μας να δείχνουμε επιείκεια στους ανόητους...
Μέχρι τώρα νοιαζόμασταν για τους ανθρώπους δίχως να μας ενδιαφέρει τι πιστεύουν. Πλέον μας ενδιαφέρει... Δε μπορούμε να συμπαρασταθούμε σε κανέναν που όταν ακούει να κατηγορούν την κυβέρνηση, σχολιάζει «γιατί ρε, ο Τσίπρας καλύτερα θα τα έκανε;».. Επειδή εκείνος είναι ένας κολλημένος δεξιός ή ένας μουσειακός πρασινοφρουρός, είναι αδύνατον γι’ αυτόν να αντιληφθεί ότι εμείς, απλά μπορεί να είμαστε ιδεολόγοι... Δεν φτάνει μέχρι εκεί το μυαλό του... 
Δεν αντέχουμε πλέον τους ανθρώπους που ακούνε τον Σαμαρά να δηλώνει ότι φαίνεται φως στο τούνελ και τον πιστεύουν. Δε γίνεται να τους συμπαθήσουμε ή να τους έχουμε φίλους. Πρέπει να προστατέψουμε το μυαλό μας. Πρέπει να προστατέψουμε κι αυτούς από την οργή μας....
Δεν έχουμε υπομονή με αυτούς που βρίζουν τους δημόσιους υπαλλήλους επειδή «όλοι μπήκαν με βύσμα», αλλά  στο παρελθόν  είχαν βάλει και ίδιοι «βύσμα» για μια θεσούλα στο δημόσιο αλλά δεν πέρασε το ρουσφέτι και έτσι έμειναν στον ιδιωτικό τομέα. Σήμερα, τους έτρεξαν τα σάλια μόλις άκουσαν ότι στη θέση αυτών που θα φύγουν από το δημόσιο, θα μπουν καινούριοι.
Δε μιλάνε, επειδή είναι «παρατρεχάμενοι»  κάποιου βουλευτή κι ελπίζουν κάπου να τους χώσει. Σε μια θεσούλα. Τους το υποσχέθηκε. Κι αυτοί τον πιστεύουν. Τον στηρίζουν. Λένε τα καλύτερα. Θα τον ξαναψηφίσουν. Κι ας τους «έσκισε» τη ζωή. Δεν πειράζουν οι χαμένες ζωές των άλλων. Αρκεί που ο βουλευτής τους υποσχέθηκε ότι τώρα θα τους βολέψει, θα τους «σπρώξει» το φάκελο για την επιδότηση, θα τους «καλύψει» στα δύσκολα.... 
Δεν γουστάρουμε τους «παρτάκηδες». Δεν «πάμε» αυτούς που τις απώλειες των άλλων τις θεωρούν δικαιολογημένες επειδή «καλά να πάθουν που δεν ήταν νοικοκυραίοι», αλλά τις δικές τους απώλειες τις θεωρούν απαράδεκτες και ζητάνε την κεφαλή επί πίνακι «των αναρχοαριστερών που έκαψαν το κέντρο της Αθήνας». Πόση ελαφρότητα  ν’ αντέξεις πια; Πόσες φορές να υπομένεις ν’ ακούσεις ότι «εδώ που φτάσαμε φταίει η Αριστερά»;;; Όποιος έχει διαφορετική άποψη από αυτή που επιβάλει το Σύστημα, τον βαφτίζουν ένοχο, ανθέλληνα, μπαχαλάκια και όποια άλλη ηλιθιότητα τους κατέβει στο άδειο τους κεφάλι.
Καλός ο ουμανισμός, αλλά όχι σε τέτοιες κοινωνίες και σε τέτοιες καταστάσεις. Καθόλου δε μας τρομάζουν οι εκφοβισμοί για κοινωνικές αναταραχές και εμφυλιοπολεμικό κλίμα. Χίλιες φορές να γίνει έτσι για να τελειώνουμε. Αυτοί που υποστηρίζουν με τόσο σθένος και «ιδεολογική σταθερότητα» τα κόμματα της συγκυβέρνησης, είναι οι ίδιοι που τα στήριζαν τόσα χρόνια και φτάσαμε στο γκρεμό. Ο γκρεμός είναι ο μονόδρομός τους, εμείς όμως δεν θα τους ακολουθήσουμε σ’ αυτόν...

Υ.Γ. Χάσαμε ελπίδες, όνειρα και ελευθερία. Αυτό που μας πείραξε περισσότερο είναι ότι μέσα μας γεννήθηκε η οργή...

Ενεργοί Δημότες για την Αναγέννηση της Ανεμώτιας

Κυριακή 21 Απριλίου 2013

ΣΩΠΑ ΜΗ ΜΙΛΑΣ...ΑΝΕΜΩΤΙΣΙΕ.....!!!


ΣΤΟΥΣ ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΟΥΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗ "ΣΙΩΠΗ"...ΑΦΙΕΡΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΑΚΟΛΟΥΘΟ ΠΟΙΗΜΑ: 

Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή, κόψ' τη φωνή σου, σώπασε επιτέλους κι αν ο λόγος είναι άργυρος, η σιωπή είναι χρυσός. Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί, έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα, μου λέγαν: «σώπα!». Στο σχολείο μου κρύψανε την αλήθεια τη μισή, μου λέγανε: «εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!» Με φίλησε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:«Κοίτα μην πεις τίποτα, σσς ...;σώπα!»
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε. Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια. Ο λόγος του μεγάλου, η σιωπή του μικρού. Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο, «Τι σε νοιάζει εσένα;», μου λέγανε, «θα βρεις το μπελά σου, σώπα!».
Αργότερα φώναζαν οι προϊστάμενοι «Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα!» Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά, και τα 'μαθα να σωπαίνουν, η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και ήξερε να σωπαίνει. Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε: «Σώπα». Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες, με συμβουλεύανε: «Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα!» Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμία ζηλευτή, με τους γείτονες, μας ένωνε όμως, το «Σώπα!».«Σώπα!» ο ένας, «σώπα!» ο άλλος, «σώπα!» οι επάνω, «σώπα!» οι κάτω, «σώπα!» όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο. «Σώπα!» οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι. 
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας ...; Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε. Φτιάξαμε το σύλλογο του «Σώπα!». Και μαζευτήκαμε πολλοί, μια πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή! Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα, τα πάντα κι όλα πολύ εύκολα, μόνο με το «Σώπα!». Μεγάλη τέχνη αυτό το «Σώπα»! Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου και κάν' την να σωπάσει. Κόψ'την σύρριζα. Πέτα την στα σκυλιά. Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά. Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες. 
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απ' το βραχνά να μιλάς, χωρίς να μιλάς να λες «έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς» Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς! Και δεν θα μιλάς, θα γίνεις φαφλατάς, θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς.Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ' την αμέσως. Δεν έχεις περιθώρια. Γίνε μουγκός. Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις. Κόψε τη γλώσσά σου. Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου ανάμεσα σε λυγμούς και παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,γιατί νομίζω πως θα 'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο, με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει: ΜΙΛΑ!

 ΑΖΙΖ ΝΕΣΙΝ
                                                Ενεργοι Δημότες για την Αναγένηση της Ανεμώτιας

                                          

Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Η "ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ" ΣΠΗΛΙΑ ΤΗΣ ΑΝΕΜΩΤΙΑΣ.....


Στο άρθρο αυτό θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε τη στάση ορισμένων συγχωριανών μας απέναντι σε ανθρώπους του χωριού μας που αντιλαμβάνονται με διαφορετικό τρόπο τα πράγματα και έχουν διαφορετική στάση ζωής. Συγκεκριμένα, είναι κάποιοι που πέραν των ιδεών και των πιστεύω τους, προσεγγίζουν τους γύρω τους με μια αλαζονική υπεροψία και δήθεν ανωτερότητα.
Εκείνο που έχουμε να τους πούμε είναι ότι η αλαζονεία είναι η μεγαλύτερη «πνευματική ασθένεια». Είναι σαν τη βδέλλα που αν κολλήσει επάνω σου, σου ρουφά το αίμα, έτσι και η αλαζονεία ρουφάει όλο τον εσωτερικό σου κόσμο, φέρνει πνευματική ασφυξία και καταναλώνει όλο το πνευματικό οξυγόνο της ψυχής.
Είναι λοιπόν κάποιοι που με κάθε τους ενέργεια και παραμικρή κίνηση, απαιτούν την αναγνώριση και την  πρωτιά... Θέλουν κάτι που να τους τρέφει την υπερηφάνεια. Ζουν με εγωϊσμό και κενοδοξία. Εμμέσως με τον τρόπο που λειτουργούν, ζητούν «επαίνους» και «δόξες». Αναρωτιόμαστε πόσο ελεύθεροι είναι αυτοί οι άνθρωποι…; Όταν δεν έχουν το θάρρος να αναζητήσουν μια «αλήθεια» παραπάνω και πέρα από τις βεβαιότητές τους…;;
Η «απατηλότητα» της ιδέας για τον εαυτό μας, έχει παρουσιαστεί από τον Πλάτωνα, εδώ και 2500 χρόνια με τον «Μύθο της Σπηλιάς», που παρουσιάζεται στην Πολιτεία του. Εκεί ο Πλάτωνας παρουσιάζει τους ανθρώπους δεμένους με αλυσίδες στο βάθος μιας σπηλιάς, να παρακολουθούν σκιές που παρουσιάζονται σε έναν τοίχο, τις οποίες αντιλαμβάνονται σαν πραγματικότητα...Επιπλέον, οι δεσμώτες αντιλαμβάνονται τις αλυσίδες τους σαν κοσμήματα, σαν πολύτιμα εργαλεία που τους δένουν με τον κάτω κόσμο, χωρίς όμως να συνειδητοποιούν ότι πρόκειται για τα δεσμά που τους εμποδίζουν να απομακρυνθούν από τη σπηλιά και να αντικρίσουν το φως του ήλιου και τη ζωή που σφύζει έξω από τη σπηλιά.
Ο συμβολισμός αυτού του μύθου είναι σαφής... Βγείτε από την «Πλατωνική σπηλιά», σπάστε τα δεσμά σας και ενεργοποιείστε το εσωτερικό σας δυναμικό σε ενέργειες που αποσκοπούν στο συλλογικό και όχι στο ατομικό....

Υ.Γ. Να χαίρεστε όταν δεν σας δίνουν σημασία....

Ενεργοί Δημότες για την Αναγέννηση της Ανεμώτιας   

Σάββατο 13 Απριλίου 2013

ΜΥΡΙΣΕ ΑΝΟΙΞΗ ΣΤΗΝ ΑΝΕΜΩΤΙΑ....


Δε λέμε...ο χειμώνας που πέρασε δεν μας ταλαιπώρησε και πολύ στο χωριό. Κύριο χαρακτηριστικό του ήταν οι πολλές και συνεχόμενες βροχοπτώσεις. Δε βαριέστε όμως ήρθαν επιτέλους οι ηλιόλουστες μέρες και ας μας επιτραπεί, μάλλον μας έχουν εγκατασταθεί για τα καλά.
Σήμερα λοιπόν μύρισε άνοιξη, μύρισε πασχαλιά στην Ανεμώτια!!! Ξυπνήσαμε νωρίς, ήπιαμε το καφεδάκι μας στην αυλή του σπιτιού και είπαμε να κάνουμε έναν περίπατο στα γραφικά σοκάκια του χωριού μας. Αφού περιπλανηθήκαμε σ’ αυτά, μπήκαμε στον κεντρικό αυτοκινητόδρομο και φτάσαμε στο ανακαινισμένο -εξωτερικά- Δημοτικό Σχολείο.
Ένα μαγευτικό ανοιξιάτικο θέαμα μας περίμενε, αναδεικνύοντας όλο το μεγαλείο που η ίδια η φύση χάρισε απλόχερα στο χωριό μας. Το χωριό μας αυτή την εποχή έχει μια ξεχωριστή ομορφιά! Ο Απρίλιος αποκαλύπτει ένα μαγευτικό τοπίο, έναν παράδεισο εκρηκτικών χρωμάτων και ευωδίας!
Τα πανέμορφα σπίτια του χωριού σε πλήρη αρμονία με τη φύση...Τα γύρω βουνά και ο κάμπος καταπράσινα..! Ανθισμένες αμυγδαλιές κάνουν την άφιξη τους αισθητή, μαζί με τις χιλιάδες μαργαρίτες και παπαρούνες που απλώνονται παντού. Τα χελιδόνια έφτασαν τις τελευταίες μέρες και δίνουν ρεσιτάλ χαμηλών πτήσεων ακριβείας...
Μετά από αυτόν τον υπέροχο περίπατο και με τον ήλιο ν’ αφήνει πάνω μας τα χάδια του, αρχίσαμε σιγά-σιγά να κατηφορίζουμε προς τα μέσα...Επόμενος σταθμός, ο καφενές με τους θαυμάσιους γέροντες. Τα θέματα συζήτησης πολλά!! Εμείς  χαλαροί, ρωτάμε, «ιντριγκάρουμε», ακούμε και σημειώνουμε....

Υ.Γ. Όλοι μαζί ας μυρίσουμε ....την Άνοιξη. Το άρωμά της είναι ατέλειωτο και φτάνει για όλους όσους έχουν «ανοιχτές μύτες»...

Ενεργοί Δημότες για την Αναγέννηση της Ανεμώτιας

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

ΓΙΑ ΤΟΥΣ "ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΥΣ" ΤΗΣ ΑΝΕΜΩΤΙΑΣ...


Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύομαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.
Δεν πολεμούμε τα σκοτεινά μας πάθη με νηφάλια, αναιμικιά, ουδέτερη, πάνω από τα πάθη αρετή. Παρά με άλλα σφοδρότερα πάθη.
Ένα καράβι είναι το σώμα μας και πλέει απάνω σε βαθιογάλαζα νερά. Ποιος είναι ο σκοπός μας; Να ναυαγήσουμε!
Έχεις ευθύνη. Δεν κυβερνάς πια μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξή σου. Είσαι μια ζαριά όπου για μια στιγμή παίζεται η μοίρα του σογιού σου.
Ζούμε μόνοι, πεθαίνουμε μόνοι, το ενδιάμεσο φωτεινό σημείο το λέμε ζωή.
Η ανώτατη αρετή δεν είναι να' σαι ελεύτερος, παρά να μάχεσαι για ελευτερία.
Η καρδιά σμίγει ό,τι ο νους χωρίζει, ξεπερνάει την παλαίστρα της ανάγκης και μετουσιώνει το πάλεμα σε αγάπη.
Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: "Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;" Πολέμα!
Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω. Να πεθαίνεις κάθε μέρα. Να γεννιέσαι κάθε μέρα. Ν' αρνιέσαι ό,τι έχεις κάθε μέρα.
Να 'σαι ανήσυχος, αφχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ευχαρίστηση. Νίκησε το στερνό, τον πιο μεγάλο πειρασμό, την ελπίδα. Τούτο είναι το τρίτο χρέος. Πειθαρχία, να η ανώτατη αρετή. Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν' αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου. Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!
Σα να 'ναι όλη η ζωή ετούτη τ' ορατό αιώνιο κυνήγι ενός αόρατου Γαμπρού, που κυνηγάει από κορμί σε κορμί την αιωνιότητα, την αδάμαστη Νύφη.
Τι θα πει ευτυχία; Να ζεις όλες τις δυστυχίες. Τι θα πει φως; Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια.
Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, λυτρώθηκα από το νου κι από την καρδιά, ανέβηκα πιο πάνω, είμαι λεύτερος….

Καζαντζάκης: Ασκητική



Κυριακή 7 Απριλίου 2013

ΠΛΑΤΑΝΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΝΕΜΩΤΙΑ....


ΠλατΑνικές σχέσεις...ναι δεν διαβάσατε λάθος. Σήμερα επιστρέψαμε νωρίς από τις αγροκτηνοτροφικές μας υποχρεώσεις. Παρά την πρωϊνή συννεφιά και τις λιγοστές ψιχάλες, η μέρα μέχρι τώρα-μεσημέρι- εξελίσσεται αρκετά καλή ώστε να μας επιτρέψει να κάνουμε έναν περίπατο στον κεντρικό δρόμο του χωριού μας. Ο προορισμός μας για όσους μας διαβάζετε γνωστός...ο «Πλάτανος» στο ηρώον...
Μάλλον κάτι τρέχει με αυτόν τον Πλάτανο,...βρεθήκαμε για λίγο κάτω από τα κλαριά του και η ενέργεια που εκπέμπει φέρνει πνοή ζωής και έμπνευση..!!! Είμαστε συνδεδεμένοι μ’ αυτό το δέντρο και αυτό δε θ΄αλλάξει ποτέ...Μας ρωτάτε τι μπορεί να νιώσει ένας Πλάτανος...; 
Σας απαντάμε...είναι σαν κι εμάς...σκέφτεται...μιλάει..πονάει...αγωνιά...
Τις προσεχείς μέρες του Πάσχα, όταν καταφτάσουν στην Ανεμώτια οι συγχωριανοί μας «Αθηναίοι Παραθεριστές», θα έχουμε να ακούσουμε και να δούμε πολλά κάτω από τον Πλάτανο...Σίγουρα θα γίνουν και «μπλογκοσυναντήσεις»...οπότε θα έχουμε να γράψουμε πολλά...πολύ φωτογραφικό υλικό και πολλές όμορφες στιγμές!!!

Υ.Γ. Καλή συνάντηση λοιπόν, κάτω από τον Πλάτανο....σας περιμένουμε όλους....

Ενεργοί Δημότες για την Αναγέννηση της Ανεμώτιας

Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

ΤΑ "ΔΑΙΜΟΝΙΑ" ΤΗΣ ΑΝΕΜΩΤΙΑΣ....


Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι έχουμε το δαιμόνιο μέσα μας, που μας καθοδηγεί να γράφουμε και η κατάληξη είναι πάντα η ίδια…τα μηνύματα των αναγνωστών μας, κατακλύζουν το ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο...
Ανεξαρτήτως του αποτελέσματος, εμείς προσπαθούμε να αλλάξουμε την παρακμιακή κατάσταση της Ανεμώτιας και έχουμε την φαντασία ώστε να φτιάχνουμε τη δική μας πραγματικότητα…Το ευκολότερο θα ήταν να περιμένουμε στη γωνία ή κάτω από τον γνωστό «Πλάτανο» μοιράζοντας «συνταγές»…ωστόσο εμείς επιλέξαμε τον δυσκολότερο δρόμο…δώσαμε τρόπο στην οργή μας…χαράξαμε και ακολουθούμε τον δρόμο των ιδεών μας!!!
Είναι ανάγκη να γίνουμε όλοι μας «Ενεργοί Δημότες», να ασχοληθούμε και να αλλάξουμε το χωριό μας…Δε γίνεται να αλλάξει καμία Ανεμώτια, κανένας κόσμος, κανένα σύστημα, αν δεν αλλάξει η συμπεριφορά μας, ο τρόπος ζωής μας, οι ίδιες οι ιδέες μας… αν έχουμε από δαύτες…
Κάποιοι που υποφέρουν από αλαζονική διανοητική γάγγραινα και υπακούουν στις εντολές των αφεντικών τους πίσω από την κουρτίνα, καλά θα κάνουν να ηρεμήσουν…Τέρμα λοιπόν στις κακές συνήθειες του παρελθόντος!!! Τέρμα στις αισχρές «διδαχές» των εξυπνάκηδων του χωριού μας!!!
Ενεργοί Δημότες για την Αναγέννηση της Ανεμώτιας