Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

ΤΟ "ΚΛΙΜΑ" ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ "ΠΛΑΤΑΝΟ"....

Τα προηγούμενα καλοκαίρια, στις συζητήσεις που λάμβαναν χώρα κάτω από το γνωστό «Πλάτανο» με θέμα πιο άλλο από την οικονομική κρίση και τα μνημόνια, υπήρχε μια χαλαρή αντιμετώπιση από τους περισσότερους συνομιλητές που σε κάποιες περιπτώσεις έφτανε σε επίπεδο αδιαφορίας. Φέτος το κλίμα είναι τελείως διαφορετικό....Ο έντονος εκνευρισμός και η αγανάκτηση, είναι επιεικής χαρακτηρισμοί για να περιγράψουν τα συναισθήματα των περισσοτέρων συγχωριανών μας.
Σχεδόν όλοι έχουν επηρεαστεί οικονομικά και βρίσκονται σε έναν αδιάκοπο μαραθώνιο επιβίωσης που τους έχει κουράσει και εξαντλήσει ψυχολογικά. Αισθάνονται αβεβαιότητα για το μέλλον τόσο το δικό τους όσο και των παιδιών τους και πιστεύουν ότι αν συνεχιστεί η εφαρμοζόμενη μνημονιακή πολιτική, η κατάσταση θα επιδεινωθεί δραματικά.
Σε όλη την έκταση των συζητήσεων, καθίσταται σαφής η απαισιόδοξη στάση των περισσοτέρων αφού πλέον και οι πιο δύσπιστοι, έχουν αντιληφθεί τον εμπαιγμό των συγκυβερνώντων, που πριν έναν χρόνο περίπου είχαν ψηφίσει...Βέβαια είναι και κάποια άτομα που ιεραρχούν τις ανάγκες τους διαφορετικά και νιώθουν ότι ακόμα βρίσκονται γαντζωμένα στο «άρμα» της εξουσίας...Πολύ φοβόμαστε ότι αυτοί θα «καταρρεύσουν» ολοκληρωτικά όταν αντιληφθούν την πραγματικότητα!!!   
Το αισιόδοξο που βγαίνει από τις συζητήσεις είναι ότι οι πιο πολλοί συγχωριανοί μας υπερπηδούν σιγά-σιγά τους μέχρι τώρα φοβικούς φραγμούς τους και εκφράζονται πλέον ανοιχτά ενάντια στη μνημονιόδουλη συγκυβέρνηση....

Υ.Γ. Θα πρέπει να είναι κάποιος «τυφλός» για να μη βλέπει ότι ανεβαίνει η κοινωνική «θερμοκρασία» και ότι το ευρύτερο πολιτικοκοινωνικό περιβάλλον γίνεται ιδιαίτερα εύφλεκτο. Σύντομα και με το πρώτο «ατύχημα» εκτιμούμε πως θα οδηγηθούμε σε σοβαρή κοινωνική έκρηξη...
Οι συζητήσεις «κάτω από τον πλάτανο» συνεχίζονται και οι απόψεις διασταυρώνονται....
Ενεργοί Δημότες για την Αναγέννηση της Ανεμώτιας

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ....

Αγαπητέ συντοπίτη, θεωρούμε την κριτική σας επί του άρθρου μας ουσιαστική και σίγουρα εποικοδομητική στην προσπάθειά μας να προσεγγίσουμε κοινωνιολογικά και πρακτικά τη σημερινή πραγματικότητα.
Το να δουλεύει κάποιος σήμερα σε πολυεθνική σίγουρα δεν είναι «μομφή»! Όμως δεν αναφερόμαστε στους απλούς εργαζομένους-τους πιθανόν ανασφάλιστους μέσω προγραμμάτων ΟΑΕΔ- των 580 και προσφάτως 480 ευρώ αλλά στα golden boys των διεφθαρμένων πολυεθνικών εταιρειών, που στην Ελλάδα της φτώχειας, της εξαθλίωσης και των αυτοκτονιών ζουν και βασιλεύουν!!
Πρόκειται για υψηλόβαθμα στελέχη (πρόεδροι, διευθυντές, αναπληρωτές διευθυντές, σύμβουλοι, managers κ.λ.π), που οι ετήσιες αποδοχές τους κυμαίνονται στις 300.000,00 ευρώ και ανήκουν στο κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας που θέλει να συνεχιστούν τα μνημόνια και σε καμία περίπτωση δεν επιθυμεί να αλλάξει η σημερινή πολιτική κατάσταση.
Στόχος τους είναι να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των πολυεθνικών σε όλα τα επίπεδα. Είναι αυτοί που τα τελευταία χρόνια πιέζουν «υπογείως» να απελευθερωθούν οι ομαδικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα (βλέπε 1.500.000 άνεργοι), να θεσμοθετηθούν εργασιακές σχέσεις «λάστιχο», να μειωθεί ο μισθός στα επίπεδα των 250-300 ευρώ για τους νέους, ώστε να βελτιωθεί όπως λένε η «ανταγωνιστικότητα»...
Τα στελέχη αυτά, σε μια κατεστραμμένη χώρα παίρνουν 5-6 χιλιάρικα καθαρά, συν τα μπόνους ή τις συμμετοχές σε επιτροπές και διοικητικά συμβούλια γιατί πρέπει να συντηρήσουν τη μεζονέτα στο Κολωνάκι, τη βίλα στη Μύκονο και την Porche Cayenne!! Το πώς αναρριχήθηκαν όλοι αυτοί σε αυτές τις θέσεις και πόσοι το αξίζουν, ας το δούμε σε δεύτερο χρόνο...
Όσον αφορά την επισήμανσή σας ότι αν δεν υπήρχε η οικογένεια, η ελληνική κοινωνία και η Ελλάδα θα είχε διαλυθεί, συμφωνούμε απολύτως!! Κάνουμε όμως ένα βήμα παραπέρα και λέμε ότι «κάποιοι» με τις πολιτικές των μνημονίων που εφαρμόζουν τα τελευταία χρόνια, θέλουν να διαλύσουν το θεσμό της οικογένειας.
Οι νέοι μένουν στο σπίτι με τους γονείς τους λόγω δυσμενών οικονομικών συνθηκών. Σήμερα, φαντάζει αδύνατη μια ανεξάρτητη ζωή μακριά από την οικογενειακή εστία. Τα νεαρά άτομα μένουν με το όνειρο ότι κάποτε θα έχουν οικογένεια. Με μισθό που φτάνει μετά βίας τα 400 ευρώ πώς να «ανοίξεις» σπίτι?? Πώς να δημιουργήσεις οικογένεια??
Η υπογεννητικότητα στην χώρα μας βρίσκεται στα ύψη...Οι γεννήσεις έχουν μειωθεί δραματικά και πλέον μιλάμε για γήρανση του πληθυσμού. Η περίοδος της κρίσης είναι η χειρότερη δημογραφικά από το 1940, με όλα τα επακόλουθα για την οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας.
Η ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ στη μέση και φτωχή ελληνική οικογένεια είναι τεράστια!!! Μέχρι σήμερα έχει όντως αποσβέσει τεράστιους κραδασμούς αλλά πόσο ακόμα θα αντέξει, αν λάβουμε υπόψη μας και αυτά που έρχονται τον προσεχή Σεπτέμβριο??

Υ.Γ. Το success story τέλειωσε!!! Το επόμενο διάστημα το «σύστημα» θα ζήσει την απόλυτη κατάρρευσή του..... 

Ενεργοί Δημότες για την Αναγέννηση της Ανεμώτιας




Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

ΆΒΟΥΛΟΙ, ΣΙΩΠΗΛΟΙ ΚΑΙ ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΟΙ....

Σήμερα θα μιλήσουμε για κάτι που νομίζουμε πως αναρωτιούνται όλοι....Τι συμβαίνει και είμαστε έτσι, άβουλοι, σιωπηλοί, κοιμισμένοι...?? Έχουμε συνηθίσει να λέμε όλοι  (ίσως πάνω στο θυμό μας) πως οι καναπέδες στις καφετέριες είναι γεμάτοι και τώρα οι ξαπλώστρες θα γεμίσουν από ανθρώπους που δεν έχουν συνείδηση τι συμβαίνει γύρω τους...και έχουν βρει τον τρόπο να είναι καλά και αδιαφορούν για τους άλλους...
Κατ΄αρχήν πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως οι παραλίες, οι καφετέριες, τα εστιατόρια και τα ξενυχτάδικα, όπως και τα καταστήματα επώνυμων ρούχων και παπουτσιών και οι ναοί της μόδας και της ομορφιάς δεν γεμίζουν πλέον από τον κόσμο, αλλά από ένα συγκεκριμένο κομμάτι κόσμου, που αν κάνεις για μια βδομάδα ένα γύρο στα ίδια μέρη θα συναντήσεις τους ίδιους και τους ίδιους να περιφέρουν την ύπαρξή τους (ούτε και ξέρουν για ποιο λόγο...).
Κάνοντας ένα τραγικό συνειρμό μέσα στο μυαλό μας, είναι ζήτημα πλέον να γνωρίζουμε πέντε-έξι ανθρώπους που ΞΕΡΟΥΝ τι είναι ευτυχία, τι είναι ηρεμία, τι είναι ομορφιά στη ζωή... Ποιοι μωρέ είναι καλά?? Θέλετε μερικά παραδείγματα "γλεντζέδων και ξέγνοιαστων"...???
Είναι ευτυχισμένοι οι νέοι και οι μεγαλύτεροι που δουλεύουν στις πολυεθνικές σαν τα λοβοτομημένα ανθρωπάκια, χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού,   σκουπίζοντας και γλείφοντας τα παπούτσια του κάθε αφεντικού, για να αγοράσουν ένα καλό αυτοκίνητο, ένα ipad και να στριμωχτούν ανάμεσα στα υπόλοιπα «νούμερα» κάποιας κοσμοπολίτικης παραλίας με την αγωνία στους σφιχτούς κοιλιακούς, στο ψεύτικο βυζί και στο πορτοφόλι που κρύβει ο καθένας στο τσεπάκι του??  
Είναι ευτυχισμένες εκείνες οι παρέες με τα άδεια βλέμματα, τις χαλασμένες σχέσεις, βαθιά αρρωστημένων ανθρώπων μόνο και μόνο γιατί κάθονται μπροστά σε ένα καλό εστιατόριο, φορώντας μοδάτα ρούχα και πίνοντας ένα ακριβό κρασί? Το βλέμμα τους είναι στον έβδομο ουρανό, κοιτάζουν το ταβάνι και βλέπουν αστράκια...Λες και συνέχεια υπάρχει κάτι που τους πονάει ή κάτι που τους λείπει. Συνέχεια όμως...
Είναι ευτυχισμένοι οι φαινομενικά τακτοποιημένοι οικογενειάρχες, που αποτελούνται από έναν πατέρα που όποτε θυμάται κάνει και μια επίσκεψη στο σπίτι, μια μάνα που τρέχει σαν υστερική να διορθώσει τα πεσμένα της κρέατα και τα παιδιά που επικοινωνούν μαζί τους μόνο σε επίπεδο «δώσε μου τόσα», γιατί έχουν να συντηρήσουν το γκομενάκι κι ένα μάτσο καλογυαλισμένα παλιοσίδερα... 
Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων που είναι αδιάφοροι και ξαπλωμένοι στους καναπέδες και στις παραλίες. Είναι οι «χορτασμένοι» από τη μια και οι φοβισμένοι-απελπισμένοι νεοπτώχοι από την άλλη.
Οι πρώτοι είναι άνθρωποι που δεν έχουν πλέον όνειρα εκτός από εκείνα που δείχνουν τα πρωινάδικα και τα μεσημεριανάδικα. Είναι εκείνοι που βιώνουν την πλήξη κι έχουν μάθει να ονομάζουν «ευτυχισμένη ζωή»,  μια σειρά από δολοφονημένες στο τίποτα μέρες. Γι΄αυτό άλλωστε φορτώνονται με κόκες, ινστιτούτα αδυνατίσματος, χάπια και κόλακες γύρω τους που τους ανεβάζουν την αυτοπεποίθηση μιας ύπαρξης που έχει τόσο βάθος όσο και το πάνω μέρος της επιδερμίδας...
Οι δεύτεροι είναι άνθρωποι που βιώνουν την απόγνωση ενώ νοιώθουν άχρηστοι και τιποτένιοι!! Είναι γεμάτοι ενοχές  μήπως φταίνε που είναι έτσι παραπεταμένοι. Γιατί σε μια κοινωνία που «βιάζεται» συνέχεια και ξυλοφορτώνεται από κάθε είδους ψευτόμαγκες της ζωής και νταβατζήδες, είναι λογικό τα θύματα να νοιώθουν πως φταίνε. Τους έκαναν να πιστεύουν πως τον προκάλεσαν τον «βιαστή» και τους την έπεσε. Πως αν είχαν μείνει στο κλουβί τους, φρόνιμοι χωρίς να απαιτήσουν ποτέ τίποτα, πειθήνιοι κι εξυπηρετικοί, δεν θα τους είχαν «σκίσει» από όλες τις πάντες....
Δεν είναι η φτώχεια που σηκώνει  κάποιον από το καναπέ. Δεν είναι το άθλιο σήμερα που βιώνει που θα τον μετατρέψει σε επαναστάτη. Είναι το αύριο που ονειρεύεται που θα τον ωθήσει. Είναι εκείνο που δεν έχει γεννηθεί ακόμα και το περιμένει. Και πάνω από όλα είναι η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ του παιχνιδιού που παίζουν στη πλάτη σου. Η έξοδος από τη ΠΛΑΝΗ... Αν τα όνειρα είναι ανύπαρκτα κι αν οι επιθυμίες έχουν στερέψει, στο καναπέ και στη ξαπλώστρα θα σαπίσει οποιοσδήποτε, χωρίς να καταλάβει ποτέ τι του έφταιξε και δεν ένοιωσε πότε ευτυχισμένος.
Για να επιθυμήσεις μια άλλη ζωή, πρέπει να απορρίψεις αυτή που είχες μάθει να ζεις μέχρι τώρα. Να πάρεις διαζύγιο από αυτή τη ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑ. Αλλιώς οι ξεσηκωμοί σου κι οι διαμαρτυρίες δεν θα είναι τίποτα άλλο από «χαζοκαυγαδάκια», όπου ο ισχυρότερος θα σου ρίχνει ένα χαστούκι για να σε συμμαζεύει και εσύ θα κάθεσαι ήσυχος. Κι εσύ θα λες, τι να κάνουμε αυτό μας έτυχε, θα το υποστούμε....

Υ.Γ. Όσο πιο πολύ βαθαίνει η «πνευματική αμορφωσιά», τόσο πιο πολύ θα εξαφανίζεται οποιαδήποτε ελπίδα και θα βυθιζόμαστε στην κατάντια...


Ενεργοί Δημότες για την Αναγέννηση της Ανεμώτιας

Σάββατο 20 Ιουλίου 2013

ΣΧΟΛΙΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΜΑΣ....

Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

ΜΕΙΝΕΤΕ "ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΙ"....

Το ακούμε συνέχεια. Εδώ και τέσσερα χρόνια. Πρέπει να γίνει μια βίαιη προσαρμογή, αναγκαστικά. Τι σημαίνει όμως αυτή η βίαιη προσαρμογή στην πράξη? Σημαίνει να ξεχάσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού όλα όσα είχε  μάθει. Το μεγαλύτερο μέρος...γιατί ένα άλλο, δεν έχει να μάθει τίποτα καινούργιο εκτός από αυτό που ήδη ξέρει. Πως να σκέφτεται το τομάρι του, τη καλοπέραση του, τη μωροδοξία του...
Βίαιη προσαρμογή είναι να είναι στο απυρόβλητο ένας κοιλαράς, που έχει φάει τον αφάγωτο κι είναι ακόμα μέσα στις δόξες της εξουσίας και της επωνυμίας του και να στοχοποιεί εσένα, ένα μυρμήγκι μπροστά του. Να σε παρουσιάζει σαν κλέφτη που πρέπει να συμμορφωθεί επειδή έκλεψε ένα καρβέλι ψωμί σαν τον Γιάννη Αγιάννη. Οι Ιαβέρηδες της νέας εποχής, πνιγμένοι μέσα στην αρρωστημένη απληστία τους, σηκώνουν το δάχτυλο με θράσος και παριστάνουν τους καθηγητές....
Βίαιη προσαρμογή είναι να σου μιλάνε οι άλλοι για «success story» κι εσύ να μην κοιμάσαι πια τις νύχτες, βυθισμένος σε ένα μαρασμό. Βίαιη προσαρμογή είναι να πεινάει το παιδί σου και να ξεχειλίζουν στα χαζοκάναλα οι συνταγές μαγειρικής κι οι χαζογκόμενες που κανονίζουν που θα πάνε διακοπές, Σαντορίνη ή στα εξωτικά νησιά Φίτζι. Αυτή είναι η χειρότερη βίαιη προσαρμογή από όλες. Να έχουμε καταντήσει τόσο ανήμποροι, τόσο παγιδευμένοι, ώστε να μην μπορούμε ούτε το μάτι μας να κάνουμε να γυρίσει ανάποδα.... Φουκαριάρηδες...που έχουμε προσαρμοστεί τόσο άψογα στη μιζέρια μας....
Έχουμε πει ένα σωρό φορές πως είναι περιττό να γράφουμε πλέον τα ίδια και τα ίδια. Όμως αυτά τα ίδια που γράφουμε κι επαναλαμβάνουμαι δεν είναι ιστορίες θεάτρου, σενάρια, φανταστικές ιστορίες. ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ. Η δική μας, η δική σας. Μέσα στην ατομικότητα μας, στα επί μέρους προβλήματα που έχει ο καθένας, στις ιδιαιτερότητες ανάλογα με την προσωπιικότητα, τις εμπειρίες, το επίπεδο μόρφωσης ή αντίληψης, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΚΟΙΝΕΣ ΣΥΝΙΣΤΑΜΕΝΕΣ που δεν επιτρέπουν σε οποιοδήποτε άνθρωπο έχει ακόμα λίγη πέτσα επάνω του να πει: «Δεν με νοιάζει».... 
Δεν μπορούμε να πάμε διακοπές και να «χαλαρώσουμε» όταν οι γείτονές μας ντρέπονται να ομολογήσουν πως δεν έχουν πια ούτε να φάνε... όταν κάποιοι από τους αγαπημένους μας φίλους έχουν σοβαρές πιθανότητες στο αμέσως προσεχές διάστημα να πηδήξουν από το μπαλκόνι..., όταν γνωστοί μας ή φίλοι ζουν ένα καθημερινό Γολγοθά, φοβισμένοι, απελπισμένοι, χωρίς ελπίδα για το αύριο, χωρίς όνειρα. Όταν βλέπουμε ανθρώπους που ήταν γεμάτοι φως και με το γέλιο τους, το χιούμορ τους, τη καλοσύνη τους και τη δυνατή τους φωνή, έσπερναν χαρά από όπου πέρναγαν τώρα να τους κοιτάζουμε στραγγισμένους, χωρίς ψυχή, με μάτια ανέκφραστα σαν ζόμπι...
Εκατοντάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας, αυτή τη στιγμή προσπαθούν να μαζέψουν τα κουρέλια τους. Είναι άνθρωποι που τρελαίνονται γιατί δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα για να ζήσουν με μια ελάχιστη αξιοπρέπεια. Είναι άνθρωποι που στη καλύτερη περίπτωση χαιρετάνε τα παιδιά τους που φεύγουν για άλλες πατρίδες, με ένα κόμπο σφιγμένο στο λαιμό, και στη χειρότερη προσπαθούν να σπάσουν το κεφάλι τους να βρουν με τι τρόπο θα τους δώσουν ένα κομμάτι ψωμί...Είναι εκείνοι που ζουν σ΄ενα συνεχή φόβο γιατί ακόμα και μια μικρή επιπλοκή να τύχει στην υγεία τους ή στην υγεία των αγαπημένων τους δεν έχουν πρόσβαση σε ασφάλειες, υγειονομική περίθαλψη, γιατρούς ή φάρμακα. Είναι εκείνοι που ζουν από το πρωί ως το βράδυ με τον εφιάλτη της τραπεζικής απειλής, της κατάσχεσης, του ξεφτιλισμού στη γειτονιά την ώρα που θα τους πετάνε έξω από το σπίτι...
Βίαιη προσαρμογή σημαίνει να χάνεις όλα όσα σε έκαναν να νιώθεις μια ελάχιστη ασφάλεια επιβίωσης. Μισθό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τη δυνατότητα να μεγαλώσεις γερά παιδιά και να τα μορφώσεις. Τη δυνατότητα να ζήσεις με αξιοπρέπεια τα γηρατειά, τη δυνατότητα να παλέψεις με μια άσχημη αρρώστια, με τις αναποδιές τις ζωής. Τη δυνατότητα να ονειρεύεσαι, να κάνεις σχέδια, να κοιτάς το μέλλον με μια ελπίδα, να νιώθεις πως ότι και να συμβαίνει υπάρχουν οι τρόποι να το παλέψεις και να βγεις νικητής. Τη δυνατότητα να είσαι άνθρωπος κι όχι κουρέλι, άνθρωπος με χαρές, λύπες, συναισθήματα, όνειρα κι όχι ένα νούμερο στο τεφτέρι κάποιου που όταν περισσεύει παίρνει  μια γομολάστιχα και σε σβήνει....

           Ενεργοί Δημότες για την Αναγέννηση της Ανεμώτιας

Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ...ΠΩΣ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΛΑ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ....


Αφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια
θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια
να ξαναγίνω καβαλάρης, και ξαναέλα να με πάρεις, ουρανέ
Για δεν υπήρξα κατεργάρης
και την χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ

Ρε μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω
μιάν ανάσα γυρεύω για να γιάνω

Δεν το πιστεύω να με χλευάζεις
σαν σε χαζεύω δε χαμπαριάζεις
πρότεινε μου κάποια λύση
δε θα σου παρακοστίσει
και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα
που τ'αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν

Αφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους
έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους
Πως να ξεφύγω από τη μοίρα
κι έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ
για δεν υπήρξα κατεργάρης
και θα το θες να με φλερτάρεις γαλανέ

Ρε μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω
κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω
Κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
κι ότι σου 'ρθει κατεβάζεις
μη θαρρείς πως με ταράζεις

Γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν.....


Σάββατο 6 Ιουλίου 2013

ΡΙΓΑΝΟΜΑΖΕΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΜΩΤΙΑ...

Έφτασε συγχωριανοί, η εποχή του ριγανο..μαζέματος και η περιφέρεια της Ανεμώτιας έχει μπόλικη ρίγανη και μάλιστα εξαιρετικής ποιότητας...Το ριγανομάζεμα είναι μια πραγματική απόλαυση, ένα όμορφο διάλειμμα στην καθημερινότητά μας, χώρια που αυτή η ίδια η μυρωδιά της ρίγανης μας συναρπάζει, μας τρελαίνει…
Η ρίγανη φυτρώνει από μόνη της, την ποτίζουν οι βροχές της Άνοιξης και καθώς δεν την τρώει κανένα χορτοφάγο ζώο περισσεύει και για μας. Έτσι τους καλοκαιρινούς μήνες εμφανίζονται συχνά - πυκνά οι χωριανοί μας να επιστρέφουν κρατώντας το λιγότερο ένα ματσάκι ρίγανη.
Άφθονη, αλλά και ιδιαίτερα αρωματική, ρίγανη θα βρείτε σε ορεινές περιοχές όπως στην Άρχερή, στα Χάλακα, στον Ξινό Ποταμό και στα Πλατάνια..Όσο πιο μεγάλο είναι το υψόμετρο, τόσο καθυστερεί η ωρίμανσή της ,αλλά η ποιότητητά της είναι πολύ καλύτερη.
Μαζεύουμε τη ρίγανη, εφ’όσον έχει ανθίσει και ο λευκός της άνθος πάει να ξεραθεί. Καθαρίζουμε από τη μέση και κάτω τα φύλλα, κόβουμε να είναι όλα τα κοτσάνια ίσα και δένουμε σφιχτά. Στη συνέχεια κρεμάμε τα ματσάκια σε σκιερό μέρος μέχρι ν’ αποξηρανθούν τελείως (5-10 μέρες). Τρίβουμε τη ρίγανη μια μέρα που δεν έχει υγρασία, χρησιμοποιώντας μια λεκάνη ή ταψί γιατί πετάγονται τα φυλλαράκια. Τέλος αφαιρούμε τα λεπτά κλωναράκια και αποθηκεύουμε τη ρίγανη σε βάζα.
Η ρίγανη πέρα από το άρωμα, προσφέρει ένα σωρό άλλα χρήσιμα συστατικά . Περιέχει πλήθος αιθέριων ελαίων που εμποδίζουν τη δράση διαφόρων μικροοργανισμών, προφυλάσσοντας τον οργανισμό από διάφορες ασθένειες. Παράλληλα η ρίγανη εμφανίζει και ισχυρή αντιοξειδωτική δράση. Μάλιστα, έχει βρεθεί ότι η ρίγανη έχει 12 φορές ισχυρότερη αντιοξειδωτική δράση από το πορτοκάλι, 30 από την πατάτα και 42 από το μήλο. Παράλληλα, η ρίγανη αποτελεί πολύ καλή πηγή φυτικών ινών, σιδήρου και β-καροτίνης.
Το καλοκαίρι λοιπόν στο χωριό, κάνουμε τις πεζοπορείες μας, μαζεύουμε και τη ριγανούλα - φάρμακο, τη στεγνώνουμε, την τρίβουμε , τη φυλάμε σε ένα βαζάκι και είναι πάντα έτοιμη για χρήση... Μια χωριάτικη σαλάτα με ρίγανη, ντομάτα, κρεμμύδι, φρέσκο ελαιόλαδο φέτα και ζυμωτό ψωμί είναι ένα ελαφρύ ιδανικό γεύμα...

Υ.Γ. Κόβουμε μόνο τα κλωναράκια αυτού του υπέροχου αρωματικού φυτού μας και δεν το ξεριζώνουμε...για να έχουμε και του χρόνου..!!!

Ενεργοί Δημότες για την Αναγέννηση της Ανεμώτιας