ΟΙ ΨΙΘΥΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ...

Το καφενείο σε οποιοδήποτε χωριό και γειτονιά αποτελεί έναν ιδιόμορφο κοινωνικό χώρο, όπου όλοι, για όλα και για όλους έχουν να πουν μια κουβέντα γλυκειά, πικρή ή γλυκόπικρη.

Στον καφενειακό χώρο θα γίνει «ενδελεχής» σχολιασμός κάθε τοπικού θέματος, θα γίνει συζήτηση και ανάλυση όλων των πολιτικών γεγονότων.

Στον καφενειακό χώρο, αναδεικνύονται οι «πολυμαθείς» και «ευρυμαθείς» πολίτες, οι οποίοι χρησιμοποιώντας την αποτελεσματική μέθοδο του «ψιθύρου» προσπαθούν να σερβίρουν ένα χορταστικό μενού παραλογισμού και παραδοξολογίας.

Έτσι και οι ημέτεροι «ψιθυριστές», χρησιμοποιώντας την γνωστή Σταλινική μέθοδο της «ίντριγκας», προσπαθούν να υποκαταστήσουν την πολιτική λογική και να στήσουν έναν εσωτερικό καφενειακό μηχανισμό «ψιθυριστών» ώστε να επηρεάζουν τους ευάλωτους και να αμύνονται απέναντι σε όσους δεν προσφέρονται για «καπέλωμα».

                          Ενεργοί Δημότες για την Αναγέννηση της Ανεμώτιας.

ΑΡΧΑΙΕΣ ΡΙΖΕΣ...

Ο Λέσβιος Οίνος ήταν ο ακριβότερος στις αγορές της αρχαίας Αθήνας, της Ρώμης και της Βυζαντινής Κωσταντινούπολης και το μόνο κρασί στα χαρέμια των Τούρκων σουλτάνων. Κατα τον Αρχέστατο τον Δειπνολόγο (4^ος π.χ αιώνας), αρχαίο συγγραφέα και φανατικό γευσιγνώστη, το κρασί της Λέσβου ήταν το καλύτερο της αρχαιότητας:

"Ξέρω να πω και να επαινέσω και το κρασί               
που βγάζουν αμπέλια σ' άλλες πόλεις
και τ' όνομά τους δεν ξεχνώ.
Μα με της Λέσβου το κρασί κανένα δεν συγκρίνεται." 
(Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί, Α, 52d)

Ο ποιητής Αρίσταρχος εκθειάζει τον «Γλυκύχυμον και Ευωδέστατον» οίνο της Λέσβου και τον αποκαλεί «Αμβροσίαν», ο δε Λατίνος Βιργίλιος γράφει: «Δεν κρέμονται από τα δικά μας αμπέλια ίδια τσαμπιά σαν εκείνα που τρυγάει η Λέσβος ».  Επίσης, ο Διογένης ο Λαέρτιος κάνοντας αναφορά στο μεγάλο τέκνο της Λέσβου, τον Πιττακό, γράφει: «Νόμους έθηκεν (ο Πιττακός) τω μεθυώντι εάν αμάρτη διπλήν είναι ζημίαν ίνα μη μεθύωσι, πολλού κατά Νήσον οίνου γενομένου». 

ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΕΙ ΤΟΥ ΤΡΥΓΟΥ...

Αρχές Σεπτεμβρίου και ο τρύγος στους φημισμένους αμπελώνες της Ανεμώτιας κοντεύει να αρχίσει. Η χρονιά φέτος είναι γενικά καλή, τόσο από ποσοτικής όσο κυρίως από ποιοτικής πλευράς. Ήδη εξετάζουμε τα σταφύλια, κάνουμε επιτόπου παρατηρήσεις και μετρήσεις και περιμένουμε. Βλέπετε, φέτος η ωρίμανση των σταφυλιών καθυστερεί και ο τρύγος θα πάει πίσω. Μέχρι στιγμής πάντως οι ενδείξεις είναι καλές, γεγονός που μας κάνει αισιόδοξους για το τελικό αποτέλεσμα, το κρασί δηλαδή που θα γεμίσει τα ποτήρια μας.... 

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΦΩΝΗ...

"Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ας την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: «Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Να αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!»"

"Πού πάμε; Μη ρωτάς! Ανέβαινε, κατέβαινε. Δεν υπάρχει αρχή, δεν υπάρχει τέλος. Υπάρχει η τωρινή τούτη η στιγμή, γιομάτη πίκρα, γιομάτη γλύκα, και τη χαίρουμαι όλη."

-Ν. Καζαντζάκης, Ασκητική

ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ...

Πολλοί στις μέρες μας αρνούνται κάποιες πραγματικότητες. Για τον Φρόιντ η άρνηση ήταν ένας αμυντικός μηχανισμός έναντι των εξωτερικών πραγματικοτήτων που απειλούν το Εγώ. Πολλοί ψυχολόγοι, σήμερα, πιστεύουν ότι η άρνηση είναι ένας μηχανισμός άμυνας μπροστά σε καταστάσεις που δεν μπορούμε να αντέξουμε.

Σε κάθε περίπτωση η άρνηση της πραγματικότητας είναι στάση επικίνδυνη και για τα άτομα και για τις κοινωνίες. Ο λόγος, απλός. Αν αναγνωρίζεις ένα πρόβλημα έχεις κάποια πιθανότητα να το επιλύσεις. Αν αρνείσαι την πραγματικότητα, η πιθανότητα να το επιλύσεις τείνει προς το μηδέν...

                       Ενεργοί Δημότες για την Αναγέννηση της Ανεμώτιας. 

ΠΑΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ...

Γέμισε κόσμο και φέτος το χωριό μας, ειδικά τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο. Αν όχι όλα, τα περισσότερα σπίτια άνοιξαν και υποδέχτηκαν τους ιδιοκτήτες τους. Τα λιθόστρωτα σοκάκια γέμισαν από φωνές. Τα καφενεία γεμάτα μέχρι αργά το βράδυ. Άκουγες συζητήσεις από πολιτικά, μνημόνια, παλιές ιστορίες, ποδοσφαιρικά κλπ.

Οι Ανεμωτίσιοι πλέον επιστρέφουν έστω και σαν παραθεριστές στον τόπο τους και κάθε καλοκαίρι είναι γεμάτος ζωή. Πάνω από 100 παιδιά κάθε ηλικίας δημιούργησαν το πιό αισιόδοξο κλίμα για το μέλλον του χωριού μας. Όλο και περισσότεροι αρχίζουν να αγαπάνε το χωριό όπου γεννήθηκαν οι γονείς και οι παππούδες τους....

                      Ενεργοί Δημότες για την Αναγέννηση της Ανεμώτιας.