Δευτέρα 31 Ιουλίου 2017

ΝΕΑ ΗΘΗ ΣΤΗΝ ΑΝΕΜΩΤΙΑ…Η’ ΤΑΣΕΙΣ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ…???

ΑΡΘΡΟ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΕΝΕΡΓΩΝ ΔΗΜΟΤΩΝ
Τους τελευταίους μήνες έγινε φανερό ότι επιλέξαμε την «ηρεμία» και μέσα από την «αποχή» προσπαθήσαμε να επαναπροσδιορίσουμε στόχους και να ιεραρχήσουμε προτεραιότητες. Όμως η διαμορφωθείσα κατάσταση στο χωριό όλο αυτό το καιρό μας πνίγει και δεν μας επιτρέπει να κοιμόμαστε ήσυχα τα βράδια.
Έτσι, μετά από πολλές σκέψεις, αναστολές, δισταγμούς και συζητήσεις με τους φίλους μας πήραμε την απόφαση να ξαναγράψουμε και να τοποθετηθούμε πάνω σε ένα θέμα που σαν μια βαριά μυλόπετρα συνθλίβει το χωριό μας και τους ανθρώπους του και αυτό δεν είναι άλλο από τη διάλυση της κοινωνικής του συνοχής…η οποία δυστυχώς επιφέρει σημαντικά προβλήματα στη λειτουργικότητά του…!!
Όσο και αν ακούγεται περίεργο όλα ξεκίνησαν πριν από ορισμένες δεκαετίες όταν «κρίθηκε» και «αποφασιστικέ» ότι το εργασιακό μέλλον πολλών συγχωριανών μας βρίσκεται στις δημόσιες υπηρεσίες της Μυτιλήνης και της Αθήνας, οπότε τότε άρχισε η μαζική μεταφορά ανθρώπινου δυναμικού της Ανεμώτιας προς αυτή την κατεύθυνση.
Τα πρώτα χρόνια η κατάσταση ισοσκελιζόταν και το χωριό με το υπάρχον ανθρώπινο δυναμικό και την ηλικιακή σύνθεση αυτού λειτουργούσε ομαλά και διατηρούσε τα βασικά συνθετικά χαρακτηριστικά μιας μικρής κοινωνίας που επικοινωνούσε και συνεργαζόταν με σκοπό να επιτυγχάνεται τόσο το ατομικό όσο και το κοινό συμφέρον, τα όρια των οποίων όμως ήταν διακριτά και σεβαστά από όλους.
Πολυμελείς οικογένειες που συνδέονταν οι περισσότερες με σχέσεις συγγένειας συνεργάζονταν επαγγελματικά και βίωναν ένα κοινό τρόπο ζωής και διασκέδασης με ουσία και γνησιότητα…
Παρά τις μικροδιαφορές που σαν άνθρωποι ήταν λογικό να είχαν, (κάτι με τα σύνορα των χωραφιών, κάτι με το…συμπεθεριό της …ξαδέλφης, κάτι με τη ζαβολιά στην πρέφα), τους έβλεπες να μαζεύονται σ’ ένα κύκλο από καρέκλες στην αυλή και να συζητούν, να περιγράφουν αναμνήσεις και κοινά βιώματα, να αλληλο -  πειράζονται. Να διασκεδάζουν με μια παρτίδα χαρτιά στο καφενείο με έπαθλο ένα λουκούμι ή ένα ούζο και να δίνουν…ρέστα από το φαγοπότι και τον χορό κάθε Πάσχα και 6 Αυγούστου του Σωτήρος.
Οι γνήσιες αυτές σχέσεις προσδιόριζαν το θετικό πρόσημο στην κοινωνική συνοχή του χωριού, η οποία όπως ήταν φυσικό αντανακλούσε στην ομαλή του λειτουργεία. Η συνεργασία, η αλληλοβοήθεια και η αλληλοϋποστήριξη αποτελούσαν συστατική ουσία των ανθρώπινων σχέσεων της μικρής μας κοινωνίας που έδινε δύναμη και προοπτική στα μέλη της.   
Η εύρεση λύσεων στα καθημερινά προβλήματα της τοπικής κοινότητας αποτελούσε κοινό τόπο απόψεων και προσπαθειών. Οι θεσμοί του χωριού (συνεταιρισμοί, σύλλογοι κλπ) λειτουργούσαν από τα μέλη τους ανιδιοτελώς βάζοντας ως προτεραιότητα εκείνες τις δραστηριότητες που θα επέφεραν θετικό αντίκτυπο στη φήμη που κουβαλούσε το χωριό μας. Οι προσωπικές κινήσεις του καθενός σε πολύ μεγάλο βαθμό ήταν «ζυγισμένες», ώστε το αποτέλεσμά τους να σέβεται τους συγχωριανούς και να μη δημιουργεί προβλήματα.
Και ύστερα, τα χρόνια της οικονομικής ευημερίας πέρασαν και η κρίση βρήκε την Ανεμώτια αποδεκατισμένη και γερασμένη πληθυσμιακά. Ομολογουμένως, πολύ περισσότερο από τα άλλα χωριά του Νησιού μας..!! Οι ισορροπίες στο χωριό ανετράπησαν, οι γέφυρες επικοινωνίας και αλληλοϋποστήριξης γκρεμίστηκαν και ο κοινωνικός ιστός διαλύθηκε.  
Ο ανταγωνισμός αναπόφευκτος! Ο ΕΓΩισμός προφανής! Και το χωριό πάγωσε…Οι μισοί δεν μιλάνε με τους άλλους μισούς, χωρίς ουσιαστική αιτία. Χωράφια δεν έχουν πια να χωρίσουν, τους χωρίζουν όμως τόσα άλλα! Ομολογούμενα και ανομολόγητα. Ορατά ή στα βάθη της ψυχής….κρυπτόμενα! Σχέσεις τυπικές. Σχέσεις διαταραγμένες. Ελάχιστα ουσιαστικές…
Διαπιστώνεται επίσης ότι η επιβίωση στην τοπική μας κοινωνία πολλές φορές περνάει μέσα από την «εκμετάλλευση» καταστάσεων και έλλειψης τυπικών κανόνων και ελέγχου. Οι θεσμοί του χωριού ούτε καν υπολειτουργούν…απλά είναι ανύπαρκτοι ή κοιτάζουν το «Ραχώνι», όπως θα έλεγαν και οι παλιοί…!!
Η συνήθης αντιμετώπιση των καταστάσεων αποτυπώνεται στις ακόλουθες χαρακτηριστικές ποια φράσεις…:
«Σιγά μην ασχοληθώ εγώ με τα προβλήματα του χωριού…τα δικά μου συμφέροντα θα δω…»
«Σιγά μη συμμετέχω σε συλλογικές προσπάθειες…άλλες είναι οι προτεραιότητές μου…»
«Θα κάνω αυτό που ωφελεί μόνο εμένα και τον μικρόκοσμό μου…τι δουλειά έχω εγώ με αυτούς τους γραφικούς…??»
«Θα κάνω το κομμάτι μου ως Αθηναίος Παραθεριστής στο χωριό και θα χαριεντίζομαι το χειμώνα στην πρωτεύουσα - φορώντας πιτζάμες - και ενθυμούμενος τις απίθανες καλοκαιρινές καταστάσεις…»  
Μέσα σε όλη αυτή τη διαμορφωθείσα κατάσταση δυστυχισμένοι και γραφικοί αισθάνονται όσοι αντιλαμβάνονται τι πραγματικά συμβαίνει στην τοπική μας κοινωνία, ενώ η παραμικρή τους προσπάθεια να βρουν συμπαραστάτες για εφαρμογή προτάσεων και λύσεων χλευάζεται και απορρίπτεται «απριόρι» από την «αδρανή» κατά τα άλλα πλειοψηφία…!!!
Δεν πάει όμως άλλο..!!! Κάπου πρέπει να σταματήσει όλο αυτό, που μόνο αστείο δεν είναι…!!! Ας σηκώσουμε το κεφάλι από το καθημερινό προσωπικό λούκι μας και ας κοιτάξουμε λίγο το συλλογικό όφελος του χωριού…πριν είναι αργά!!! Η συνεργασία, η αλληλοβοήθεια και η αλληλοϋποστήριξη να ξανά αποτελέσουν τα συνθετικά στοιχεία της μικρής μας κοινωνίας...!!
Θεωρούμε σίγουρο ότι κάποιοι συγχωριανοί μας θα ξανά βγουν μπροστά για να ξεκολλήσουν το κάρο από τη λάσπη και να το οδηγήσουν στο ξέφωτο...Οι ευκαιρίες για την Ανεμώτια θα έρθουν σύντομα και εμείς απλά θα είμαστε βυθισμένοι στον ατομισμό μας…?? Δεν είναι δίκαιο ούτε για εμάς, ούτε για τα παιδιά μας…Δεν είναι δίκαιο για την Ανεμώτια των παππούδων και των πατεράδων μας…!!! Αν δεν πράξουμε κάτι σύντομα…η συνείδησή μας θα μας βαραίνει για πάντα…!!!

Ενεργοί Δημότες Ανεμώτιας