 |
| Πιοτρ Κροπότκιν |
“Αν όμως η καρδιά σου χτυπάει ταυτόχρονα μ’
εκείνη της ανθρωπότητας, αν, σαν αληθινός ποιητής, διαθέτεις ένα αυτί
αφιερωμένο στην Ζωή, τότε, ατενίζοντας την Θάλασσα της Θλίψης τα κύματα της
οποίας σαρώνουν τα πάντα γύρω σου, απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους που
πεθαίνουν από την πείνα, μπροστά σ’ αυτά τα πτώματα που φτιάχνουν λόφους στα
ορυχεία και μπροστά σ’ αυτά τα ακρωτηριασμένα κορμιά που είναι σωριασμένα στα
χαρακώματα, έχοντας πλήρη συνείδηση του μάταιου χαρακτήρα της μάχης που
διεξάγεται, ανάμεσα στις σπαρακτικές κραυγές πόνου των νικημένων και τα όργια
των νικητών, μπροστά στον ηρωισμό απέναντι στην δειλία, στον ευγενή ενθουσιασμό
απέναντι στην αξιοπεριφρόνητη πανουργία, δεν μπορείς πλέον να μένεις ουδέτερος. Θα
έρθεις και Θα ταχθείς με το μέρος των καταπιεζομένων διότι ξέρεις ότι το ωραίο,
το ιδεώδες, το ίδιο το πνεύμα της ζωής, βρίσκεται με το μέρος εκείνων που
αγωνίζονται για το φως, τον ανθρωπισμό, την δικαιοσύνη!”
Ενεργοί Δημότες για την
Αναγέννηση της Ανεμώτιας
