Γίναμε
«σμπαράλια» πάλι σήμερα...!!! Αφορμή...τα σχόλια δύο συγχωριανών μας-συγκυβερνώντων-
παρακολουθώντας το δελτίο ειδήσεων των 8 «μεγάλου» καναλιού, στα «μέσα»
καφενεία. Και ποιά ήταν αυτά τα σχόλια: «Το παλεύει ο Σαμαράς», «Ο Βενιζέλος
φταίει μωρέ;», «γιατί ρε, ο Τσίπρας καλύτερα θα τα έκανε;»... κ.λ.π. Τους
κοιτάγαμε και αναρωτιόμασταν...τί άλλο πρέπει να πάθουν για να σταματήσουν να
είναι τόσο «παθητικοί»?? Δεν αντέξαμε...ανοίξαμε την πόρτα του καφενείου και
αποχωρήσαμε με τις σκέψεις να φουντώνουν στο μυαλό μας...
Τον
πληρωμένο απλώς τον προσπερνάς. Αυτός με 100 ευρώ θα σου πει ή θα γράψει ό,τι
θες. Επαγγελματίας σκουπίδι είναι. Εκείνον όμως που τραβάει τα χίλια βάσανα και
σου λέει «το παλεύει ο Σαμαράς» ή «Ο Βενιζέλος φταίει μωρέ;», δε μπορούμε να τον
αντέξουμε. Παλιότερα είχαμε υπομονή. Τώρα δεν έχουμε. Χάσαμε την ικανότητά μας
να δείχνουμε επιείκεια στους ανόητους...
Μέχρι
τώρα νοιαζόμασταν για τους ανθρώπους δίχως να μας ενδιαφέρει τι πιστεύουν.
Πλέον μας ενδιαφέρει... Δε μπορούμε να συμπαρασταθούμε σε κανέναν που όταν
ακούει να κατηγορούν την κυβέρνηση, σχολιάζει «γιατί ρε, ο Τσίπρας καλύτερα θα
τα έκανε;».. Επειδή εκείνος είναι ένας κολλημένος δεξιός ή ένας μουσειακός
πρασινοφρουρός, είναι αδύνατον γι’ αυτόν να αντιληφθεί ότι εμείς, απλά μπορεί να
είμαστε ιδεολόγοι... Δεν φτάνει μέχρι εκεί το μυαλό του...
Δεν
αντέχουμε πλέον τους ανθρώπους που ακούνε τον Σαμαρά να δηλώνει ότι φαίνεται
φως στο τούνελ και τον πιστεύουν. Δε γίνεται να τους συμπαθήσουμε ή να τους
έχουμε φίλους. Πρέπει να προστατέψουμε το μυαλό μας. Πρέπει να προστατέψουμε κι
αυτούς από την οργή μας....
Δεν
έχουμε υπομονή με αυτούς που βρίζουν τους δημόσιους υπαλλήλους επειδή «όλοι
μπήκαν με βύσμα», αλλά στο παρελθόν είχαν βάλει και ίδιοι «βύσμα» για μια θεσούλα
στο δημόσιο αλλά δεν πέρασε το ρουσφέτι και έτσι έμειναν στον ιδιωτικό τομέα.
Σήμερα, τους έτρεξαν τα σάλια μόλις άκουσαν ότι στη θέση αυτών που θα φύγουν
από το δημόσιο, θα μπουν καινούριοι.
Δε
μιλάνε, επειδή είναι «παρατρεχάμενοι» κάποιου βουλευτή κι ελπίζουν κάπου να τους
χώσει. Σε μια θεσούλα. Τους το υποσχέθηκε. Κι αυτοί τον πιστεύουν. Τον
στηρίζουν. Λένε τα καλύτερα. Θα τον ξαναψηφίσουν. Κι ας τους «έσκισε» τη ζωή.
Δεν πειράζουν οι χαμένες ζωές των άλλων. Αρκεί που ο βουλευτής τους υποσχέθηκε
ότι τώρα θα τους βολέψει, θα τους «σπρώξει» το φάκελο για την επιδότηση, θα
τους «καλύψει» στα δύσκολα....
Δεν
γουστάρουμε τους «παρτάκηδες». Δεν «πάμε» αυτούς που τις απώλειες των άλλων τις
θεωρούν δικαιολογημένες επειδή «καλά να πάθουν που δεν ήταν νοικοκυραίοι», αλλά
τις δικές τους απώλειες τις θεωρούν απαράδεκτες και ζητάνε την κεφαλή επί
πίνακι «των αναρχοαριστερών που έκαψαν το κέντρο της Αθήνας». Πόση ελαφρότητα ν’ αντέξεις πια; Πόσες φορές να υπομένεις ν’
ακούσεις ότι «εδώ που φτάσαμε φταίει η Αριστερά»;;; Όποιος έχει
διαφορετική άποψη από αυτή που επιβάλει το Σύστημα, τον βαφτίζουν ένοχο,
ανθέλληνα, μπαχαλάκια και όποια άλλη ηλιθιότητα τους κατέβει στο άδειο τους
κεφάλι.
Καλός
ο ουμανισμός, αλλά όχι σε τέτοιες κοινωνίες και σε τέτοιες καταστάσεις. Καθόλου
δε μας τρομάζουν οι εκφοβισμοί για κοινωνικές αναταραχές και εμφυλιοπολεμικό
κλίμα. Χίλιες φορές να γίνει έτσι για να τελειώνουμε. Αυτοί που υποστηρίζουν με
τόσο σθένος και «ιδεολογική σταθερότητα» τα κόμματα της συγκυβέρνησης, είναι οι
ίδιοι που τα στήριζαν τόσα χρόνια και φτάσαμε στο γκρεμό. Ο γκρεμός είναι ο
μονόδρομός τους, εμείς όμως δεν θα τους ακολουθήσουμε σ’ αυτόν...
Υ.Γ.
Χάσαμε ελπίδες, όνειρα και ελευθερία. Αυτό που μας πείραξε περισσότερο είναι
ότι μέσα μας γεννήθηκε η οργή...
Ενεργοί
Δημότες για την Αναγέννηση της Ανεμώτιας
