Το
ακούμε συνέχεια. Εδώ και τέσσερα χρόνια. Πρέπει να γίνει μια βίαιη προσαρμογή,
αναγκαστικά. Τι σημαίνει όμως αυτή η βίαιη προσαρμογή στην πράξη? Σημαίνει να
ξεχάσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού όλα όσα είχε μάθει. Το
μεγαλύτερο μέρος...γιατί ένα άλλο, δεν έχει να μάθει τίποτα καινούργιο εκτός
από αυτό που ήδη ξέρει. Πως να σκέφτεται το τομάρι του, τη καλοπέραση του, τη
μωροδοξία του...
Βίαιη
προσαρμογή είναι να είναι στο απυρόβλητο ένας κοιλαράς, που έχει φάει τον
αφάγωτο κι είναι ακόμα μέσα στις δόξες της εξουσίας και της επωνυμίας του και
να στοχοποιεί εσένα, ένα μυρμήγκι μπροστά του. Να σε παρουσιάζει σαν
κλέφτη που πρέπει να συμμορφωθεί επειδή έκλεψε ένα καρβέλι ψωμί σαν τον Γιάννη
Αγιάννη. Οι Ιαβέρηδες της νέας εποχής, πνιγμένοι μέσα στην αρρωστημένη απληστία
τους, σηκώνουν το δάχτυλο με θράσος και παριστάνουν τους καθηγητές....
Βίαιη
προσαρμογή είναι να σου μιλάνε οι άλλοι για «success story» κι
εσύ να μην κοιμάσαι πια τις νύχτες, βυθισμένος σε ένα μαρασμό. Βίαιη προσαρμογή
είναι να πεινάει το παιδί σου και να ξεχειλίζουν στα χαζοκάναλα οι
συνταγές μαγειρικής κι οι χαζογκόμενες που κανονίζουν που θα πάνε διακοπές, Σαντορίνη
ή στα εξωτικά νησιά Φίτζι. Αυτή είναι η χειρότερη βίαιη προσαρμογή από όλες. Να
έχουμε καταντήσει τόσο ανήμποροι, τόσο παγιδευμένοι, ώστε να μην μπορούμε ούτε
το μάτι μας να κάνουμε να γυρίσει ανάποδα.... Φουκαριάρηδες...που έχουμε
προσαρμοστεί τόσο άψογα στη μιζέρια μας....
Έχουμε
πει ένα σωρό φορές πως είναι περιττό να γράφουμε πλέον τα ίδια και τα ίδια.
Όμως αυτά τα ίδια που γράφουμε κι επαναλαμβάνουμαι δεν είναι ιστορίες θεάτρου,
σενάρια, φανταστικές ιστορίες. ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ. Η δική μας, η δική σας. Μέσα
στην ατομικότητα μας, στα επί μέρους προβλήματα που έχει ο καθένας, στις
ιδιαιτερότητες ανάλογα με την προσωπιικότητα, τις εμπειρίες, το επίπεδο
μόρφωσης ή αντίληψης, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΚΟΙΝΕΣ ΣΥΝΙΣΤΑΜΕΝΕΣ που δεν επιτρέπουν
σε οποιοδήποτε άνθρωπο έχει ακόμα λίγη πέτσα επάνω του να πει: «Δεν με νοιάζει»....
Δεν
μπορούμε να πάμε διακοπές και να «χαλαρώσουμε» όταν οι γείτονές μας ντρέπονται
να ομολογήσουν πως δεν έχουν πια ούτε να φάνε... όταν κάποιοι από τους
αγαπημένους μας φίλους έχουν σοβαρές πιθανότητες στο αμέσως προσεχές διάστημα
να πηδήξουν από το μπαλκόνι..., όταν γνωστοί μας ή φίλοι ζουν ένα καθημερινό
Γολγοθά, φοβισμένοι, απελπισμένοι, χωρίς ελπίδα για το αύριο, χωρίς όνειρα.
Όταν βλέπουμε ανθρώπους που ήταν γεμάτοι φως και με το γέλιο τους, το χιούμορ
τους, τη καλοσύνη τους και τη δυνατή τους φωνή, έσπερναν χαρά από όπου πέρναγαν
τώρα να τους κοιτάζουμε στραγγισμένους, χωρίς ψυχή, με μάτια ανέκφραστα σαν
ζόμπι...
Εκατοντάδες
χιλιάδες συνάνθρωποί μας, αυτή τη στιγμή προσπαθούν να μαζέψουν τα κουρέλια
τους. Είναι άνθρωποι που τρελαίνονται γιατί δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα για να
ζήσουν με μια ελάχιστη αξιοπρέπεια. Είναι άνθρωποι που στη καλύτερη περίπτωση
χαιρετάνε τα παιδιά τους που φεύγουν για άλλες πατρίδες, με ένα κόμπο σφιγμένο
στο λαιμό, και στη χειρότερη προσπαθούν να σπάσουν το κεφάλι τους να βρουν με
τι τρόπο θα τους δώσουν ένα κομμάτι ψωμί...Είναι εκείνοι που ζουν σ΄ενα συνεχή
φόβο γιατί ακόμα και μια μικρή επιπλοκή να τύχει στην υγεία τους ή στην υγεία
των αγαπημένων τους δεν έχουν πρόσβαση σε ασφάλειες, υγειονομική περίθαλψη,
γιατρούς ή φάρμακα. Είναι εκείνοι που ζουν από το πρωί ως το βράδυ με τον
εφιάλτη της τραπεζικής απειλής, της κατάσχεσης, του ξεφτιλισμού στη γειτονιά την
ώρα που θα τους πετάνε έξω από το σπίτι...
Βίαιη
προσαρμογή σημαίνει να χάνεις όλα όσα σε έκαναν να νιώθεις μια ελάχιστη ασφάλεια
επιβίωσης. Μισθό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τη δυνατότητα να μεγαλώσεις γερά
παιδιά και να τα μορφώσεις. Τη δυνατότητα να ζήσεις με αξιοπρέπεια τα γηρατειά,
τη δυνατότητα να παλέψεις με μια άσχημη αρρώστια, με τις αναποδιές τις ζωής. Τη
δυνατότητα να ονειρεύεσαι, να κάνεις σχέδια, να κοιτάς το μέλλον με μια ελπίδα,
να νιώθεις πως ότι και να συμβαίνει υπάρχουν οι τρόποι να το παλέψεις και να
βγεις νικητής. Τη δυνατότητα να είσαι άνθρωπος κι όχι κουρέλι, άνθρωπος με
χαρές, λύπες, συναισθήματα, όνειρα κι όχι ένα νούμερο στο τεφτέρι κάποιου που
όταν περισσεύει παίρνει μια γομολάστιχα και σε σβήνει....
Ενεργοί
Δημότες για την Αναγέννηση της Ανεμώτιας
